تۇنگى ەلەگىزۋ

اقىن جانات جاڭقاش ۇلىنىڭ «ويتامعان» كىتابىن قولعا العاندا وسىنداي ارنەشىك ويلار سانانى تورلايدى. كىتاپتا كوزگە كورىنىپ، قولعا ۇستال­ماس تابيعات سۋرەتتەرىنىڭ سونى بەينەسى، بۇرىن-سوڭدى كەزىكپەگەن كورە بىلگىش كوركەم تەڭەۋلەر، تۇتاس ەلدى وتكەنىمەن بۇگىنىن ساباقتاستىرا سەزىنە الار بابالاردان ميراس قالعان ۇلتتىق رۋح بىلىنەدى.

بۇگىن بىزگە اي جاقىن، انادايدا-اق،

جۇلدىز اقتى، سوڭىنا شالا بايلاپ.

تەمەكىنىڭ تۇقىلىن تىستەي بەرەم،

سان-ساقتى ويلاپ،

سانام ايباق.

اي دا بۇگىن ارايلى، اباتتانعان،

مۇڭعا تولى جانارى، قاراپ قالعان.

قىزدىڭ كوزى سەكىلدى رەنىشى بار،

مەنىڭ كوزىم سەكىلدى ءəرى اقتالعان.

«تۇنگى ەلەگىزۋ» اتتى  ولەڭنەن ءتۇننىڭ داۋىسى ەستىلىپ، «سان-ساقتى ويلاعان ايباق ساناعا» سۋرەت كورىنەدى. وسىنداعى ايدىڭ مۇڭدى كوزىن رەنىشتى قىزدىڭ كوزىنە تەڭەۋى توسىن. جالپى، قازاق قىزى­نىڭ ەڭ اۋىر جازاسى، جۇرەكتى وسقى­لار «سەمسەرى» دە كوز قۇيرىعىنىڭ رەنىش­تى قاراسى ەمەس پە؟ رەنىشتىڭ ىشىن­دە تا­زالىق، بۇلاڭدىق، ەركەلىك، اقجۇ­رەك­تىلىك، قىلىقتىلىق جاتارى ءمالىم. ال جارىم تۇندە جاپادان-جالعىز اۋەگە قاراپ تۇر­عان اقىننىڭ ايدان مۇنشا تازالىق، بۇلاڭدىق كورۋى – جان-دۇنيەسىنىڭ نازىك پەردەسىنەن حابار بەرسە كەرەك.

كىتاپقا ەنگەن ولەڭدەردىڭ تەڭەۋلەرى مەن وبرازدارىنىڭ ساتتىلىگى – جيناقتىڭ نەگىزگى دامدەۋىشىنىڭ ءبىرى. «اق قايىڭدار شايقالىپ «قوش» ايتادى، قيا الماعان قاينىسىن جەڭگەسىندەي»، «مۇلگىپ تۇرعان قايىڭنىڭ اق بالتىرىن، قارا سۋىق كەلدى دە شىمشىپ الدى»، «زاعيپ جاننىڭ يتىندەي جول باستاعان، كولەڭكەم عوي جاسا­عان العاش قادام»، «اققان جۇلدىز مەنىڭ­شە بۇكتەپ-بۇكتەپ، قوقىسقا اتقان قاعازى ءبىر اقىننىڭ» – مىنە، مۇنداي ءىنجۋ-مارجانداردى كوپتەپ كەزىكتىرۋگە بولادى.

قالامىم ايتسىن، قارىمىم قانداي؟

جانارىم ايتسىن،

جالىنىم قانداي؟

قاسىمدى تۋعان كوشەن سەن ايتشى،

قارا بۋراداي قارا ۇلىڭ قانداي؟

توپىراق ايتسىن،

زاتىمدى مەنىڭ،

اتىراپ ايتسىن،

اتىمدى مەنىڭ.

بۇلك ەتە قالعان بۇلاق كوزىندەي،

ءموپ-ءمولدىر بىلەم اقىن جۇرەگىم.

سارقىرماداي قۇيىلا كەلگەن وسى ءبىر شۋماقتاردا باسقاشا كەڭىستىك، اۋەز، ىرعاق بار. وقىپ وتىرىپ ولەڭنىڭ جازىلماعانىن، تۋعانىن اڭعارۋعا بولادى. ءسىرا، اقىننىڭ قولىنان كەلەرى – دامىلسىز ىزدەنىس پەن جۇرەكتى «بۇلك ەتە قالعان بۇلاق كوزىندەي ءموپ-ءمولدىر» ەتىپ ۇستاۋ. قالعانى قۇدىرەتتى كۇشتىڭ قولىندا. ال تىلسىمنان كەلەتىن ءحالدى توس­پاي، قولعا قالام الىپ سۇيكەي بەر­گەن-
نەن سان وسپەسە، ساپا وسپەك ەمەس. جانات جاڭقاش ۇلىنىڭ قارلىعاشتىڭ تىلىندەي-اق شاعىن كىتابىنا ەنگەن ولەڭ­دەردەن وزىنە قاتالدىعى، اقىن رەتىندەگى ىشكى رەداكتورلىعىنىڭ بەرىكتىگى كورىنەدى.

ال جيناقتاعى «شىڭعىس حان» پوە­ماسىنىڭ كوتەرگەن جۇگى اۋىر.

بوستاندىق دەپ بوزدا كوپ،

بۇلقىن قانشا،

ەبى قايسى سۇعاناق سىرتىڭدى السا.

ەركىندىگىڭ ەرتەگى، ەل ىشىنەن،

شامىرقانىپ شىڭعىستاي

ۇل تۋعانشا!

بۋىرقانىپ تارقاماي ب ۇلىك بويدان،

ەسىمىڭدى ءتاڭىرى تۇرىك قويعان.

...جاڭا اي تۋدى – 

شىڭعىستىڭ قىلىشىنداي،

بوساعاسىنا قازاقتىڭ ءىلىپ قويعان...   

اقىننىڭ بويىندا ەسەسى كەتكەن ەسىل رۋحتىڭ الداسپانى جارقىرايدى. كەشە عانا الەمدى تىتىرەتكەن الىپ يمپەريانىڭ ولمەگەن ساۋلەسى كەۋدەسىنە قونىپ، ويانعان بالبال تاستاي ءورشىل رۋحپەن ۇپاققا ءتىل قاتادى.

«ويتامعان» كىتابى – مازاسىز سانا مەن جۇرەكتىڭ، توقتاۋسىز زەرتتەۋ مەن رۋحاني كۇرەستىڭ جەمىسى. ەشنارسەگە نەمقۇرايدى، بەيعام قاراي الماس ەلگەزەك كوڭىلدىڭ، ءبىر تاسىپ، ءبىر باسىلعان سۋبۇرقاقتاي شاپشىما رۋحتىڭ ەڭبەگى. مۇنداي ەڭبەك قاريا ۋاقىتتان ءتيىستى باعاسىن الارى ءسوزسىز.