سۇحبات • 25 مامىر، 2023

قۋانىش جيەنباي: بۇگىنگى ادامداردىڭ ەشنارسەگە تاڭعالمايتىنى قالاي؟..

258 رەت كورسەتىلدى

ارال تاقىرىبى – كەڭ، اۋقىمدى دۇنيە. سارقىلماس تاقىرىپ تۋراسىندا، سونىمەن قاتار جاڭا زاماننىڭ الەۋمەتتىك قىرلارىن، قالتارىس-بۇلتارىسىن ارشىپ جازىپ جۇرگەن قارىمدى قالامگەر – «قۇرمەت» جانە «پاراسات» وردەندەرىنىڭ يەگەرى قۋانىش جيەنباي. جاقىندا جازۋشىمەن اڭگىمەلەسۋدىڭ ءساتى تۇسكەن ەدى.

– باسىلىمداردان ءجيى كو­رىنە بەرمەيسىز. ساياق ءجۇرۋ بول­­مى­سىڭىزدان با، الدە جەكە پرينتسيپتەن بە؟

– تۋراسىن ايتايىن، انا جەر­دەن، مىنا جەردەن جىل­­تىڭ­داپ كورىنە بەرۋگە قۇلقىم جوق. مۇنداعى نەگىزگى ماسەلە – القا­لى توپقا تۇسكەندە جۇرت­تى جالت قاراتاتىنداي وعاش وي، ­توسىن پىكىردى ورتاعا تاس­تاي الماي، ما­عان دەيىنگىلەردى قايتالاپ، سان­سىراپ، توسىلىپ قالماي­مىن با دەگەن قورقىنىش ەمەس. نەگە ەكەندىگىن قايدام، ال­دە الاقۇيىن ۋاقىت جان-جا­عى­مىزعا ويلى كوزبەن قاراۋعا مۇر­شا بەرمەي ءجۇر مە، ايتەۋىر، وسى كۇن­دەرى ەشكىم ەشنارسەگە تاڭ­عالمايتىن بولدى عوي. دۇ­نيە­دەگى نەبىر كەرەمەتتەردى دە كۇن­دە كورىپ جۇرگەن جاتتان­دى قۇبىلىستاي، ادامدار ارنەنى سال­قىنقاندىلىقپەن قابىل­داۋ­عا ماشىقتانىپ العان. سەلت ەت­پەيدى. سەلت ەتكىزەرلىكتەي، جۇ­­­رەك­تى ءبىر بۇلك ەتكىزەرلىكتەي شى­­­عار­مالار جازا الماي جۇرگەن ءوزى­مىز كىنالى شىعارمىز دەيىن دەسەك، قۇ­دايعا شۇكىر، جان جا­دىرا­تار جاقسى تۋىندىلار قازاق ادە­بيەتىندە ءبىر شوعىر.

سورى قايناعاندا، سولاردىڭ نازارعا ىلىگۋ جاعى شىبىن جا­نىڭدى ەرىكسىز شاباقتايدى. ء«سوز – ءولىپ قالعان كوڭىلدى تىرىل­تەدى» دەيدى ءماشھۇر ءجۇسىپ. بىز­دىكى دە سول، اباي ايتقان «قاي­ران ءسوزىم قور بولدى-اۋ، تو­بىق­تىنىڭ ەزىنە» دەگەننىڭ كەرى. جۇرت الدىنا جۇلقىنىپ شى­عا بەرگەننەن گورى، ءوز ىشىڭە ءوزىڭ تە­رە­ڭىرەك ءۇڭىلىپ، وزىڭمەن ءوزىڭ «ايتىسىپ، تارتىسىپ» تىنىش جۇر­گەندىكتىڭ پايداسىن ءبىرشاما تۇسىنگەندىكتىڭ اسەرىنەن بولار...

– راقىمجان وتارباەۆ ءبىر سۇحباتىندا ءوزىنىڭ بەيىمبەتتىڭ مەكتەبىنەن شىققانىن ايتتى. ءوزىڭىزدى قاي مەكتەپتىڭ وكىلى دەپ ەسەپتەيسىز؟

– جالعىز مارقۇم راقىم­جان ەمەس، بي-اعاڭ سالعان ونەگەلى مەك­تەپتىڭ ەسىگىنەن سىعالاما­عان قازاق قالامگەرلەرىن شىراق الىپ تابا المايسىز جانە ول ءداس­تۇردىڭ تامىرى جۋىق ماڭدا ۇزىل­مەيدى. قالام – توققا قوسساڭ ساي­راي جونەلەتىن ويىنشىق توتى­قۇس ەمەس، كىبىرتىكتەپ، كەيدە جار­تى بەت تە جازا المايتىن جاع­دايعا كەزىگەسىڭ، وندايدا ۇستەل­دەن دەرەۋ تۇرىپ كەتكەنىڭ ابزال، نە سانادا باياعىدان جاتتالىپ قالعان ۇلى كلاسسيكتەردىڭ ءبىر-ەكى تاراۋ تۋىندىلارىن قاي­تا وقىساڭ، كادىمگىدەي تىڭايىپ قا­لا­تىندىعىڭىزعا مەن كەپىل.

تاعدىر ءبىزدى جاستاۋ كەزىمىزدە كەلەر جىلى ءجۇز جىلدىعى توي­لاناتىن، ءوزىمىزدى بىلاي قويعان­دا تورتكۇل دۇنيە تانىعان، ءام الەم وقىرماندارىن مويىنداتقان ءابدىجامىل نۇرپەيىسوۆپەن جا­قى­نىراق تانىستىردى. ونىڭ ۇس­تىنە ابىز اقساقالمەن جۇتقان اۋا­مىز، ىشكەن سۋىمىز ءبىر-ءدى، ارال تەڭىزىنىڭ جاعالاۋىندا ومىر­­گە كەلگەنبىز. ورىستىڭ اتاق­­­تى جازۋشىسى كونستانتين پاۋس­توۆ­سكيدىڭ «تەڭىز جاعالا­ۋىن­­دا تۋعانداردىڭ اقىن بول­ماسقا قاقى جوق» دەگەن دە ءسوزى بار... حالىقارالىق قازاق پەن-كلۋ­بى جانىنان «تاڭ-شول­پان» جۋر­نالىنىڭ العاشقى نومىر­لەرى جارىق كورە باستاعان كەز. تاۋەلسىزدىكتىڭ ەلەڭ-الاڭ جىلدا­رىندا جۋرنالدا جاريالانعان شى­عارمالارعا قوماقتى قالام­اقى تولەيتىن دە جالعىز باسىلىم وسى ەدى. سودان اۋىزدارى ازدى-كوپتى «اققا تيگەن» قا­لام­گەرلەر ول جايلى اڭىز ايتۋ­دان ءالى كۇنگە دەيىن شارشا­مايدى. پروزا ءبولىمى ماعان جۇكتەلدى. جۇكتەلگەنى بار بولسىن، ابەكەڭ «جون-تەرىمدى» اياۋ­سىز سىدىردى، ۇسىنعان دۇ­نيە­لەر كەرى قايتىپ جاتتى، ىلەۋ­دە ءبىر-ەكەۋىنىڭ عانا جولى بو­لاتىن، وندا دا كلاسسيكتىڭ قاتاڭ تالعامىنان وتسە عانا... جازۋشىلار كوپ، بىراق توراعا جاتتاندىلاردىڭ بىردە-بىرەۋىن جاراتپايدى، وقىرمان مۇددەسىن كۇيتتەپ، شىعارماعا بيىك تا­لاپ تۇرعىسىنان قاراۋدى بال­كىم، سول كىسىدەن ۇيرەندىم. «ىزدە، ىزدەن، قايدان تاپساڭ دا تاپ! مە­نىڭ كوڭىلىمە قاراما، شى­عار­­ماسى جاقسى ما، جاۋىم بول­سا دا جۋرنالعا اكەپ جاريا­لاڭدار!» ءاربىر ءسوزدى، ءاربىر سوي­لەمدى «دومنا پەشتىڭ مىڭ گرا­دۋستىق ىستىعىنا سالىپ، قاي­ناتاتىن»، سونداي اتاق-ابى­رويىمەن جاس اۆتوردىڭ تىر­ناق­الدىسىن رەداكتسيالاۋدان دا تارتىنبايتىن. نە دەگەن جان­­كەشتىلىك دەسەڭىزشى!.. كەيىن وي­لاسام، سونىڭ ءبارى ادەبيە­تى­مىز­دىڭ كەلەشەگى ءۇشىن جاسالعان قامقورلىق ەكەن دە!

«سوڭعى پارىزدىڭ» سوڭعى اككوردى بار-اۋ، ءجانتاسىلىم جادى­­گەردىڭ قوينىنداعى بۇرجىك تور­عايدى باكيزات ۇسىك شالعان ساۋ­ساقتارى دىرىلدەپ، «شىرىل­دا، شىرىلدا، بايعۇس! دەپ كوك­كە قاراي ۇشىرىپ جىبەرەدى عوي... سول تاراۋدى قايتا-قايتا وقي­مىن، وسىنىڭ ءوزى تۇسىنگەن جانعا از مەكتەپ ەمەس-اۋ!

– «توقتا، ولەمىسىڭ؟» اتتى پوۆە­سىڭىزدە ۋربانيزاتسياعا تو­لىق بەيىمدەلە الماعان، ءارى دۇ­نيە­قۇمار ايەلدەن ءجابىر كور­گەن ءبورىباي تاعدىرى سۋ­رەت­تەلەدى. جالپى، بۇگىنگى قازاق ۋربانيزاتسيا­لانۋ ارقىلى ءتۇپ تامىردان، ۇلتتىق يبا-داس­تۇر­دەن ءبىرشاما اجىراپ قال­عان سەكىلدى.

– بۇل – تۇتاس ءبىر كىتاپتىڭ كو­تەرەتىن ماسەلەسى عوي. پوۆەست توڭىرەگىنە توقتالسام، بۇل مەنىڭ بۇيىرىمدەگى جازىلماي جۇرگەن بىتەۋ جارا. تورەتام، كوسمودروم – قايران قازاقتىڭ ماڭدا­يى­نا جازىلعان قاسىرەت تاڭباسى. باي­قوڭىردان ۇشىرىلعان كوس­موس كورابلدەرىنىڭ بىزگە ايت­قانى بار، ايتپاعانى بار ۇزىن-سانى ءجۇز وتىزدان استى. ودان ۇشقان ۋلى شاڭداقتىڭ ازا­بىن كىمدەردىڭ تارتىپ جات­قاندىعى ونسىز دا بەلگىلى. شى­عارمالارىمنىڭ دەنى وسى تاقى­رىپتاردىڭ توڭىرەگىندە، قانشا جەردەن تۋعان حالقىما، جەرلەستەرىمە جانىم اشىعا­نى­مەن قولىمنان كەلەر قايران شامالى، «كەۋدەمە قايعى تولعان سوڭ، كاۋسار جىرمەن جۋىنام» (دۋلات اقىن) دەمەكشى، ءسال دە بولسا ەكولوگيانىڭ اۋىرلىق نۇك­تەسىنە قونىستانعان ەلگە وزىمشە دەمەۋشىلىك جاساعان ءتۇرىم. ء«ان سالۋعا ءالى ەرتە»، «جەر ۇستىندە دە جۇماق بار» اتتى روماندارىم عارىش ايلاعى توڭىرەگىن­دەگى جەرگىلىكتى قازاقتاردىڭ وسى كۇنگى تىنىس-تىرشىلىكتەرىنە ار­­نالعان. تورەتامداعى اسكەري ايماق تۇرعىندارى مەن وسى اتتاس بەكەتتەگىلەردىڭ الەۋمەتتىك جاع­­دايلارىن سالىستىرۋ – ەش­بىر زاڭنىڭ، ەشبىر قاۋلى-قا­راردىڭ قاۋىزىنا سىيمايدى. سونشا جىلدان بەرى اتامە­كەن دەيتىن كيەلى ۇعىمدى باع­دار­شام رەتىندە ۇستانىپ، سونشا قيىندىقتى باستان كەشسە دە تابانداپ، قاسارىسىپ، سۋلى-نۋلى وڭىرلەرگە قونىس اۋدارماي وتىرعان، قونىس اۋدارماق تۇگىلى ونداي نيەتتەن ادا-كۇدە ات-توندارىن الىپ قاشاتىن قاي­سار جۇرەكتى ادامدارعا ءبىر-ءبىر ەسكەرتكىش قويسا قانداي جاراسار ەدى!

ءبورىباي سولاردىڭ اراسى­نان شىققان تالايلى تاعدىر يەسى، ىستەپ جۇرگەن تىرلىگىنە كەيدە كۇلە­سىڭ، كەيدە قىنجىلاسىڭ! ءبىز باستان كەشكەن ءومىردىڭ قۋ­لىق-سۇمدىعىنان حابارى مول «اقىلدى» ايەلدىڭ ايتقانىمەن ۇلكەن قالاعا كوشىپ كەلسە دە، ەسى شىعىپ، كوزگە مۇلدەم ەلەۋسىز كو­رىنەتىن جاتاعان اۋىلىن ءولىپ-ءوشىپ ساعىنادى دا جۇرەدى... ۋر­با­نيزاتسيانى جاقتايتىندار مەن داتتايتىندار وسى كۇندەرى جىرتىلىپ-ايىرىلادى. قازاق ءۇشىن پايداسىنان زيانى كوپ، اۋىلعا تارتقان «التىن تامىر» ءۇزىلىپ كەتۋگە شاق تۇر. بوس جات­قان جەردىڭ جاۋ شاقىراتىندى­عىن بىلاي قويايىق، «گۇلدەنگەن اۋىلدان» قيراندىعا اينالعان اۋىلداردى ساناپ تاۋىسا المايسىز. ەڭ سوراقىسى، بالا سا­نىنىڭ ازدىعىنان بىرىنەن سوڭ ءبىرى اۋىل مەكتەپتەرى جابىلىپ جاتىر. (انەكەي، سۇحبات دەگەن جارىقتىق جىمىن بىلدىرمەي، ايت­پايىنشى دەگەن «قۇپيانىڭ» ء«تىلىن» دە تارتىپ الۋعا شەبەر-اق). كوپتەن بەرى ويدا جۇرگەن وسى تاقىلەتتەس تاقىرىپتى درا­ماعا اينالدىرايىنشى دەپ تا­لاپتانىپ كورگەم، بۇعان دەيىن دە ءبىردى-ەكىلى پەسام تەاتر ساحنالارىندا قويىلعان. بارىن­شا كومەديالىق جانرعا جۇگىندىم، استاناداعى ق. قۋانىشباەۆ اتىنداعى مەملەكەتتىك اكا­دە­ميالىق قازاق مۋزىكالىق دراما تەاترى «پاتشا كوڭىلىم، نە دەي­سىڭدى» كورەرمەنگە ۇسىنۋ قامىندا. بەلگىلى رەجيسسەر نۇر­لان جۇمانيازوۆ بەس-التى مارتە قايتا جازدىردى. نۇرلان حابارلاسسا جۇرەگىم زىرق ەتە قالادى. بىراق رەجيسسەرمەن جۇمىس ىستەۋ ءبىزدىڭ دە ءبىراز «ساۋاتىمىزدى» اشتى.

– الەم ادەبيەتىنىڭ دامۋ ءۇر­دىسىن ۇنەمى باقىلاپ وتىراسىز با؟

– «بۋحگالتەرلەر ماحاببات تۋرالى رومانداردى، ال دارى­گەر­لەر دەتەكتيۆتەردى كوبىرەك وقي­دى» دەيتىن تۇسىنىكسىزدەۋ ءتام­­سىل بار. قالام ۇستاعاندار الەم ادەبيەتىنىڭ دامۋ ءۇردىسىن با­قى­­لاپ وتىرماسا، ارعىسى – قا­زاق ادەبيەتىنىڭ ءوسۋ دەڭگەيىن، بەر­گىسى – ءوزىنىڭ شىعارماشىلىق الە­ۋەتىنىڭ شاما-شارقىن نەمەن بەز­بەندەيدى، قالاي سارالاپ سالىستىرادى؟ بۇدان «جيەنباي مىرزا ءوزىن ءا دەگەننەن الەم ادە­­­بيەتىندەگى مىقتىلارمەن تە­­­ڭ­ەس­­تىرگىسى كەلە مە؟» دەيتىن سى­­­­ڭار­­جاق ۇعىم تۋماسا كەرەك. ءبا­رىن باقىلاپ وتىرامىن دەپ ايتا المايمىن. ينتەرنەت دەگەن «ارعىماق» ىزدەگەنىڭدى ءاپ-ساتتە دوڭگەلەتىپ الدىڭا اكەلە قوياتىن بولدى عوي بۇگىندە. كىتاپحاناعا بارىپ سابىلمايسىڭ. الدىمەن نوبەل سىيلىعىنا يە بولعان­دار­دىڭ شىعارمالارىنا «شۇي­لىگەسىڭ». وسىنىڭ سىرتىندا كەي­بىرەۋلەرىنىڭ دۇنيەلەرىنە كو­ڭى­لىڭنىڭ تولمايتىندىعى سون­داي، «بۇلاردى تولەن، دۋلات اعا­لارىم ون وراپ الادى عوي» دەي­تىن ءوزىمشىل پىكىر دە ءتىل ۇشى­نا وپ-وڭاي ورالا كەتەدى. بىراق جاسىمىز بار، جاسامىسىمىز بار ءابىش كەكىلباي ۇلىنىڭ با­رى­مىزگە، وسى كۇنى قالام ۇس­تاپ جۇرگەن بارشامىزعا ۇلگى بو­لا­تىنداي مىنا ءسوزىن دە ەس­تەن شىعارماۋعا ءتيىسپىز: «كەسەك ەپي­­كانىڭ ورنىنا از ادام­دار­دىڭ، ءتىپتى ءبىر عانا كىسىنىڭ جان-دۇ­نيە­سىندەگى الاي-دۇلەي احۋال­دى ەجىكتەيتىن جاڭا رومان كەلدى. كەڭ قارىمدىلىقتىڭ ورنىنا تەرەڭ تالداۋ ۇستەمدىك قۇردى. شى­تىرمان وقيعالار­دىڭ ورنىنا شىرعالاڭ سەزىمدەر بيلىك الدى. ادەبيەتتىڭ تابي­عاتى وز­گەر­دى. ەستەتيكانىڭ مۇ­راتى وز­گەردى...» وسىنداي تالاپ­تار­عا ساي كەلەتىن الەم ادە­بيەتىن­دە­گى موينى وزىق شىعار­ما­لار­دىڭ بارلىعىن جوققا شى­عا­رۋ­عا بول­مايدى. الەم ادە­بيەتى­نىڭ بەتالىس-باعدارىن قا­زاق ادە­بيە­تىنىڭ ءوسۋ ورىسىمەن سا­لىستىرا سا­باق­­تاستىرىپ، جان-جاقتى تالداپ جۇرگەن سىنشى باۋىرى­مىز امانگەلدى كەڭ­شى­لىك ۇلىنىڭ ەڭ­بەگى ەڭبەك-اق! قالاي دەگەن­دە دە ۇلكەن سىي­لىققا يە بولعان­دارعا دەگەن قۇر­مەت ەرەكشە. دەسە دە سو­لار­دىڭ ءوزى نوبەل ما­راپا­تىن الا تۇرىپ، كەيبىر «اتتەگەن-ايلارىن» ەشكىمنەن قىم­­سىنباستان، جالپاق جۇرت­قا جايىپ سالاتىندىعىن قاي­تەر­سىڭ! گابريەل گارسيا مار­كەس ءبۇي دەيدى: «جازعان شىعارما­لا­رىمنىڭ ىشىنەن ء«جۇز جىل­دىق جالعىزدىقتى» الىپ تاس­تار ەدىم. تىم قۇرىعاندا قايتا جا­زىپ شىعاتىن ەدىم. مەن ول كىتا­بىم ءۇشىن ۇيالامىن، ءبىر سە­بەپ­تەرمەن ونى ءوزىمنىڭ كوڭى­لىمنەن شىعارداي قىلىپ جازۋعا ۋاقىتىم تىعىز بولدى...»

ايتادى-اۋ، سابازىڭ! ادال­دىق، ادەبيەتكە، ءسوز ونەرىنە دە­­گەن ادالدىق. ءبىز كەيدە ءبىر اڭگى­­مەنىڭ ءوزىن قايتا كوشىرۋگە ەرى­­نە­مىز. ەرىنبەگەننىڭ ەتىكشى بو­لا­­تىندىعى انىق، بىراق جازۋشى شىعۋى نەعايبىل.

– ەگەر تولستوي مەن دوس­توەۆسكيدىڭ ءبىرىن تاڭداۋ كەرەك ­بول­سا، قايسىسىن اتار ەدىڭىز؟

– ەگەر ماعان ونداي مۇمكىن­دىك بەرىلە قويسا بولە-جارماي، ەكەۋىن دە قاتار اتاعان بولار ەدىم. ماڭدايداعى ەكى كوزىڭنىڭ بى­رەۋى زاعيپ بوپ قالعان سەكىلدى بولماي ما وندايدا؟ باسقاسىن بىلاي قويعاندا، تولستويدىڭ كۇندەلىكتەرىنىڭ ءوزى نەگە تۇرادى؟! «قۇدايعا ۇقساۋعا تالپىنعان ادام – تولستوي». ءومىرىنىڭ سوڭ­عى جىلدارىندا سۇيىكتى جارى سو­فيا اندرەەۆنامەن بىر­دە كەلى­سىپ، بىردە كەلىسپەي «يت­جى­­عىس» جۇرگەندەرىمەن ءتۇپ استا­­رىندا ۇلىلىقتى مويىنداۋ دەي­تىن قاسيەتتى ۇعىم جاتىر. ۇلى جازۋ­شىنىڭ تۇتاستاي بولمىس-ءبىتىمى ءوزىمىزدىڭ «قيقار شالداردىڭ» كەيبىر مىنەزدەرىنە ۇقساپ كەتە­دى. اۋىرىپ جۇرگەندىگىنە قارا­ماي، بالا تۋدى توقتاتپاي­سىڭ دەپ، ايەلىنە قاتاڭ تالاپ قويۋى قانداي عاجاپ! سوفيا ان­درەەۆنا 13 قۇرساق كوتەرگەن. ءار قيىر­دا جۇرگەندىكتەرىنە قارا­ماي، بۇگىندە تولستويدان تا­را­عان ءۇرىم-بۇتاق ءبىر قاۋىم ەل. فەدور دوستوەۆسكيدىڭ «اننا كارەنينا» رومانى جايلى تول­عانىستارى دا ادەبيەتشىلەر ءۇشىن باعا جەتپەس وقۋلىق. بۇلار تىڭ­داۋشىسى كەلىسسە، ايتۋشىسى كەلىسسە، بۇگىن-ەرتەڭ تاۋسىلمايتىن ماڭگىلىك تاقىرىپتار.

– «ەتەكتەگى ەسكى زيرات» اڭ­گىمەسىندە ء«سىز جۇرتتى تاڭ­قال­دىرۋ ءۇشىن جارالعان جانسىز» دەگەن ماقتانعا سەنگەن وت­اعاڭ­نىڭ ايانىشتى تاع­دىرى كو­رىنىس تابادى. جالپى، ەش­كىمگە سوقتىقپاي، جاي جاتقان قوي مىنەزدى قازاق حالقىنا قىز­مەتكە مالدانۋ، بيلىككە ما­سايۋ مىنەزى قاي ۋاقىتتان كەلدى؟

– بۇعان جاعىمپازدىقتى قو­سىڭىز! ء«بىر زامان كەلەيىن دەپ تۇر، شىندىق ايتقان ادام تا­بان استىندا ولەيىن دەپ تۇر، جا­عىمپاز، جالتاق، ەكىجۇزدى پى­سىقايلار، راقاتتى كورەيىن دەر تۇر...» مۇنى ايتقان مەن ەمەس، موڭكە بي. جاۋاپتى وسىمەن-اق تۇيىندەپ تاستاۋعا بولار ەدى. بىراق... اتالعان اڭگىمەدەگى ­كە­­يىپ­­كەرىم بارىمىزگە تانىس «بەيشارا» پەندە، قايدا بولسىن، ءتىپتى توي-تومالاقتا دا شالقيىپ توردە وتىرعىسى كەلەدى. ءوزىنىڭ بو­لىمسىزدىعىنا قاراماي، ۇنە­مى جۇرتتىڭ توبەسىنەن قاراۋعا قۇش­تار جانە وزگەلەر مەنى ىلعي الاقاندارىنا سالىپ، قۇرمەتتەپ جۇرسە ەكەن دەيدى. اقىرعى دەمى تاۋسىلاردا دا بالالارىنا «مەنى كەڭسايدىڭ بيىك توبەسىنە اپارىپ جەرلەڭدەر» دەپ تابىس­تايدى. وركوكىرەك، ادامدىق قاسيەت­تەن جۇرداي، وندايلاردى قۇداي دا قۇپ كورمەيدى. سول كۇنى الاي-دۇلەي قارلى جاۋىن جاۋىپ، بۇر­قاسىن تۇرىپ، ءما­يىت­تى توبە باسىنا جەتكىزۋگە مۇم­كىندىك تۋمايدى. امالسىز ەتە­كتەگى زيراتتىڭ شەت جاعىنا جەر­لەنەدى.

ءسىز سۇراعان مىنەزدەردىڭ ­قا­نى­مىزعا قاي كەزدەن باس­تاپ جۇ­عىستى بولعاندىعىن كىم ءبىل­سىن. كەشەگى كىسىنىڭ تۇسىندا­عى وتىز جىلدىق ءومىرىمىزدىڭ تو­لىق كارتيناسى كوز الدىمىزدا. ول كىسىنى «ايعا، جۇلدىزعا، نۇرعا، پايعامبارعا» تەڭەپ، ودان اسقان تەڭەۋ تاپپاي، جاندارى مۇرىندارىنىڭ ۇشىنا تىرەلىپ، جانتالاسىپ، جىلت ەتكەن بىرنارسە بولسا سونىڭ اتىنا جاپسىرۋعا تىرىسىپ، اشىق «مارافونعا» قاتىسقاندار ءالى دە ارامىزدا الشاڭداپ جۇرگەن جوق پا؟! سول جايساڭدار وتىز جىل ىشىندە حالقىمىز ەڭسەسىن تىكتەي المادى-اۋ، وعان ءبىزدىڭ دە ازدى-كوپتى كەسىرىمىز ءتيدى-اۋ، مۇنان بىلاي كوپتىڭ كوزىنە تۇسە بەرۋىمىز قالاي بولادى دەپ، تاۋبەلەرىنە كەلدى عوي دەپ ۇمىت­تەنەسىز بە؟! ءاي، قايدام! رەتى كەلسە ولار الگى «قىلمىستارىن» باسى ءبۇتىن ۇمىتىپ، «جاسامپاز ءداۋىردىڭ ىرگەتاسىن بىرگە قالاسقان ءبىز ەدىك» دەپ، كوزدەرىنە جاس الىپ، «ەستەلىك» ايتۋدان دا تارتىنبايدى. جاعىمپازدىق پەن ەكىجۇزدىلىك «نان تابار ما­ماندىققا» اينالدى.

– ەگەر نوبەل سىيلىعىنىڭ تىزگىنىن سىزگە بەرەر بولسا، قازاق جازۋشىلارىنان كىمدى لايىق كورەر ەدىڭىز؟

– شىركىن، ونداي اتتى كۇن تۋسا، كانەكەي! «سوڭعى پارىز»، «پاراسات مايدانى»، «قار­عىندى» ۇسىنىپ، شاما-شارقىم­شا العىسوزىن دە ءوزىم جازىپ، ءبىر مارقايىپ قالار ەدىم-اۋ!..

– العاشقى ماحابباتىڭىز ەسىڭىزدە مە؟

– ەسىمدە. ول ۇمىتىلمايتىن «ماڭگىلىك جىر»...

– «جازۋشى بولۋ ءۇشىن با­قىت­سىز بالالىق شاق كەرەك» دەگەن ءسوز بار. بالالىق شاق دەگەندە، ەڭ الدىمەن كوزىڭىزگە نە ەلەستەيدى؟

– جازۋشى بولۋ-بولماۋ «با­قىت­سىز بالالىق شاققا» تىرەلىپ تۇر­ماعان شىعار. بالالىق شا­عىم تەڭىز جاعالاۋىندا ءوتتى. ارال­ تەڭىزىنىڭ كەنەرەسىنەن اسىپ-تاسىپ جاتاتىن «شابىتتى» شاقتارىن كوز الدىمىزدان وتكىزدىك. قايران تەڭىز، ونىڭ ادام جانىنا سىيلايتىن كە­رە­مەتتەرىن ايتىپ تاۋىسا الار­سىڭ با؟ الدەنەدەن كوڭىل سۋى­عان ساتتە، جۇيكە-جۇيەڭ شار­شا­عان ساتتە الدەكىمنەن را­قىم كۇت­پەس­تەن، ەش ويلانباس­تان تەڭىز جا­عالاۋىنا تارتۋشى ەك. قۇم جا­عانى تىنىمسىز ۇر­عى­لاپ جاتا­تىن اقباس تول­قىن­دار، تە­ڭىز بەتتەن سوعاتىن ساۋمال سامال ماڭ­­­دايىڭنان سيپايتىن ىس­تىق الاقاننان بەتەر-ءدى. بالاقتى تىزەگە دەيىن ءتۇرىپ تاس­تا دا قۇم جا­عانى ولاي-بىلاي كەزگىلە، جا­عاعا سوعىلعان سوقپا تول­قىندار سەنىڭ بويىڭداعى «قاندى ءىرىڭدى» دە رەنتگەن ساۋلەسىندەي زاماتىن­دا «سورىپ» الۋعا بەيىم تۇرا­تىن عاجايىپ «دارۋمەن» عوي! دۇرىسى، تەڭىز جاعالاۋىندا تۋ­عان­دار جانعا داۋا شيپاجاي ىزدە­مەيدى.

انا جىلدارى شىعىس ازيا­دا جويقىن تسۋنامي تالاي ەلدى ابىگەرگە سالدى. جۇرتتىڭ دەنى «اۋزىن اشىپ، كوزىن جۇمدى»، ءوز با­سىم وعان اسا كوپ ءمان بەر­گەنىم جوق. سەبەبى، «تەڭىزدىڭ تەن­تەك مىنەزىنە» ەتىمىز ۇيرەن­گەلى قاشان! تەڭىزدەن كۇر­كى­رەپ-سارقىراپ قارا داۋىل ەك­پى­نىمەن تاۋداي تولقىندار «جەل­كە كۇجىرەيتكەندە» ۇلكەن كەمە­لەرىڭىزدى اعاش جاڭقاسى قۇرلى كورمەي، قوراڭنىڭ ىرگەسىنە شى­عارىپ تاستايتىن. تۇنىمەن اۋىر كەمەلەردىڭ ءبىرى بولماسا ءبىرى ءبىز­دىڭ ءۇيدىڭ جانىنا تۇمسىق تىرەسە ەكەن دەپ، كوز ىلمەستەن ارمانعا شوماتىنبىز. ونىڭ كەرەمەتى مىنادا: ەرتەڭىندە توڭىرەگىڭ تىپ-تىنىش، موپ-موماقان «جۇ­ماق» قۇشاعىندا، ال الىپ كەمە قورانىڭ تۇبىندە قاڭقايىپ تۇر. سودان دۇربەلەڭ-ءدۇبىر باستالادى دەيسىز، جاعالاۋدان جيىرما-وتىز مەتر الىستاپ، ءبىر جامباسىنا قيسايعان كەمە­نى قايتادان تەڭىزگە ءتۇسىرۋ كەرەك. سونشا جەرگە تەحنيكالار­دىڭ كومەگىمەن قوسىمشا كانال قازىلادى. بۇل ەندى راقات، جاعالاۋدان قوزى-لاققا دەپ ورعان قاۋىلدىرىقتى كوك ءشوپتى قۇس قايىققا سالاسىڭ دا، ەش قينالماستان سول «جاساندى» كانال ارقىلى قورانىڭ تۇبىنەن ءبىر-اق شىعاسىڭ. ءۇيىنىڭ جانىنا كەمە قايىرلاعان بالا باقىتتى...

– ۆولتەر بوس ۋاقىتىن بۇ­زىلعان ساعاتتى جوندەۋگە، گەتە گۇل ەگۋگە، نابوكوۆ كوبە­لەكتەر كول­لەكتسيا­سىن جيناۋعا، مۇسى­رەپوۆ تاياق جونۋعا ارنادى. ءسىزدىڭ ءحوببيىڭىز قانداي؟

– تەڭىز جاعالاۋىندا ومىر­گە كەلگەندىگىمدى ايتتىم، بىلايعى تاع­دىرىمىز دا تەڭىزبەن بايلا­نىستى بولدى. بالىقشىنىڭ بالا­سىمىز. بالىقتى تەڭىزدىڭ قاي تۇ­سىنان اۋلاۋدى دا جاقسى بى­لە­مىز. ەڭ العاشقى باسەكەمىز، سۋ استىندا دەم الماستان قان­شا ۋاقىت شىدامدىلىق تا­نى­­تا­تىندىعىمىزدى سىناۋ... ۋني­­ۆەر­سيتەتتە وقىپ جۇر­گەن­دە جۇزۋ­شىلەر كومانداسىنا قاتى­سىپ، ءبىر-ەكى سىناقتان سونىڭ ارقا­سىن­دا سۇرىنبەي وتكەنىم بار. ۋاقى­تىم بولسا مۇز ايدى­نىنا با­رىپ، شارشاعانشا كونكي تەبە­مىن. سوسىن كوزىمە تۇسسە، جۇپ-جۇبىمەن كونكي جينايمىن.

– قازىر نەمەن اينالىسىپ ءجۇرسىز؟

– قاراپ جاتقانىم جوق، مازا بەرمەي جۇرگەن تاقىرىپتار بار­شىلىق.

 

اڭگىمەلەسكەن

باتىرحان سارسەنحان،

«Egemen Qazaqstan» 

ۇقساس جاڭالىقتار