ەلباسىنىڭ ەڭبەگى قانداي قۇرمەتكە دە لايىق

تاۋەلسىزدىكتىڭ باستاپقى جىل­دارىن­دا­عى ەلىمىزدىڭ اۋىر جاعدايىن ءبارىمىز باسىمىزدان كەشتىك. جوقشىلىق پەن تاپشىلىقتان تارىعىپ، تىرشىلىگى توقتاپ، ۇدەرە كوشكەن اۋىل جۇرتىنان قالماي، قالاعا اعىلدىق. الدەكىمدەردىڭ شاماسى ءىرى ورتالىقتارعا قونىس اۋدارۋعا جەتتى. جوق-جۇقانالار ەلسىز، ەگەسىز شاعىن قالا­شىق­تاردى پانالاپ، ونى قاربالاسقا تولى ۇل­كەن اۋىلعا اينالدىردى.

ءالى كۇنگە ەسىمە السام، توبە شاشىم تىك تۇرىپ، قۇيقام شىمىرلاي جونەلەدى. قا­لاي كۇن كوردىك؟ نە جارىق جوق. نە جىلۋ جوق. نە سۋ جوق. نە جالاقى جوق. بال­كون­دارىمىزعا قويعان پەشتەرىمىزگە ەسكى-قۇسقى اياقكيىمدى جاعىپ، اس-اۋقات پىسىرگەن كۇندەر ۇمىتىلار ما. ءسويتىپ ءجۇرىپ اياقتارىن اپىل-تاپىل باسقان ەگىز ۇلىمنىڭ سوڭىنان دۇنيەگە تاعى نارەستە كەلدى. بالاباقشالار جابىلىپ قالعان. ەمىزۋلى بوبەگىمىزدى كوتە­رىپ ءجۇرىپ تە جۇ­مىس­تان قول ۇزبەدىك. ايلاپ، جىلداپ الىنباعان ايلىقتان كۇدەر ءۇزىپ، مەك­تەپتى تاستاپ، مۇعالىم قۇربىلارىم قۇ­ساپ قاپ ارقالاپ، قاراتاۋ مەن اقمولا، ءنوۆوسىبىر اراسىن جول قىلىپ، ارالاپ كەتپەسەم دە، نارىقتىق ەكو­نوميكا ءوز دە­گە­نىنە كوندىرگەن.

دەگەنمەن، ەلەڭ-الاڭ زامان ءوز زاڭىنا با­عىندىرسا دا، ىلگەرگى ۇمىتتەن كوز جاز­عىزعان جوق. ويتكەنى مەن دە قالىڭ كوپ­شى­لىك سەكىلدى مەملەكەتىمىزدى باستاپ الىپ كەلە جاتقان باسشىمىزعا سەندىم. تاۋەكەلگە باسىن تىككەن نۇرسۇلتان نازارباەۆتىڭ ورنىندا باس­قا بىرەۋ بولعاندا مەملە­كە­تى­مىز­دىڭ ءحالى قان­داي بولاتىنىن كوز الدىما ەلەستەتە المايمىن. ويتكەنى بىردە قاتتى ايتىپ، بىردە جۇمسارتىپ، بىردە ار­قادان قاعىپ، بىردە قامشىلاپ وتىرىپ، حالقىن ەكونوميكالىق تىعىرىقتان امان-ەسەن الىپ شىعىپ، ەندى عانا اياعىنا تۇرعان سابيدەي ءالجۋاز جاس مەملەكەتىن ىدىراۋ مەن قۇلدىراۋدان امان ساقتاپ قالعان نۇرسۇلتان ءابىش ۇلىنىڭ ولشەۋسىز ەڭ­بە­گىن استە جوققا شىعارۋعا بولمايدى. كە­مەڭگەر كوشباسشى مەملەكەتىمىزدى اۋىر سىناقتان سۇرىندىرمەي وتكىزىپ، جا­ھان­دىق سىن-قاتەرلەر تۋعىزىپ جاتقان الەمدىك ءتارتىپتىڭ تۇراقسىزدىعىنان زارداپ شەكتىرمەۋگە مەيلىنشە تىرىسىپ، دامۋدىڭ قازاقستاندىق جولىن سالىپ بەرگەن ادام. التاي مەن اتىراۋعا دەيىنگى ۇلان-عايىر دالامىزدىڭ شەكاراسىن شە­­گەندەپ بەكىتىپ بەردى. ابىلاي بابامىز ارمانداعان استانانى سالدى. التى قۇرلىققا ۇيالماي كورسەتە الا­تىن عاجايىپ شاھارعا اينالدى. قان­تو­گىس­تەرگە جول بەرگىزبەي، سوعىسسىز وتىز جىل باسقارىپ، ەلگە بەيبىت زامان ورناتتى. وركەنيەتتى ەلۋ ەلدىڭ قاتارىنا قوستى. تاۋەلسىز مەم­لە­كەتىمىزدىڭ ىر­گە­تا­سىن كو­تەرىپ، نەگىزىن قا­لا­عان ەلبا­سى ەل حال­قىن عانا ەمەس، دۇنيە ءجۇزىن تاڭعال­دىرىپ، بيلىكتى وتكىزىپ بەرۋدىڭ وزىندىك ۇلگىسىن جۇزەگە اسىردى. الەمدىك قوعام­داستىقتاعى ساياسي بەدەلى جوعارى، شى­عىس پەن باتىس ەلدەرىندەگى، يسلام الەمىندەگى، تۇركى ەلدەرىندەگى، ورتالىق ازياداعى، تمد اۋماعىنداعى ابىروي-اتاعىنا ەشكىم دە، ەشبىر الپاۋىت مەملەكەتتەر دە كوزجۇمبايلىقپەن قاراي ال­مايتىن، قازاق دەيتىن حالىقتىڭ الەم جۇرتى الدىنداعى بەدەلى مەن ابى­رويى ءۇشىن پاراسات بيىگىنەن كورىنە بىل­گەن، ۇلت بولاشاعى ءۇشىن ۇلكەن ەرلىك، سالماقتى شەشىم جاساعان ن.نازارباەۆتىڭ ەسىمى مەملەكەتىمىزدىڭ تاريحىندا ءسوزسىز التىن ارىپپەن جازىلادى. تۇڭعىش پرەزيدەنت – ەلباسى، قاۋىپسىزدىك كەڭەسىنىڭ توراعاسى، Nur Otan پار­تيا­سىنىڭ توراعاسى، كون­ستي­تۋ­تسيالىق كەڭەستىڭ مۇشەسى، حالىق قا­مىن ءوز مۇددەسى سانايتىن، باسشى­لار­دىڭ جاڭا بۋى­نىنىڭ بيلىككە كەلۋىن قام­تا­ماسىز ەتۋدى ءوز مىندەتى دەپ سانايتىن نۇرسۇلتان ءابىش ۇلى نازارباەۆ، مىنە، مەن ءۇشىن وسىنداي ۇلى تۇلعا.

«قازاقستاندىقتار نۇرسۇلتان ءابىش­ ۇلى­نىڭ ەڭبەگىنە شىن باعاسىن بەرەدى، بىراق جارامساقتاردىڭ ماقتاۋىن حالىق قابىلدامايدى. ول كىسى دە قابىلداماس دەيمىن. ماقتاۋ پسيحولوگيالىق شەگىنەن شىققاندا ماداقتاعان تۇلعاعا دا جاعىم­سىز پىكىر تۋدىرادى، ماقتاتىپ وتىر دەگەندەي وي قالدىرادى، اينالىپ كەلگەندە بەدەلىنە دە كولەڭكە تۇسىرەدى. وسىدان «تابىنۋسىز مادەنيەت بولمايدى، ال ما­­دە­نيەتسىز تابىنۋ – قاۋىپ» دەگەن ءسوز شىق­­قان. قازىرگى جاستار اقپاراتتىق زا­مان­­نىڭ جاستارى، ءوزىمىزدى وزگەمەن سالىستىرىپ باعالايدى، ارزان سوزدەرگە الدانبايدى. تاريحي تۇلعانىڭ بەدەلىن باعالاۋ مەن وعان تابىنۋدىڭ اراسىن ايى­­­­را ءبىلۋدىڭ ساياسي مادەنيەتى بىزگە جەتپەي جاتىر» دەدى بىردە مەملەكەت جانە قوعام قايراتكەرى امانگەلدى ايتالى اعا­مىز. ءجون-اق. ءوز باسىم جول كورسەتەر ال­دىڭداعى ۇلكەندى اكەڭدەي سىيلاۋ، اعاڭداي قۇرمەتتەۋ، ونىڭ دۇرىس باعىتىن قولداپ، باستاعان يگى ىستەرىن اياقسىز قال­دىر­ماي، سوڭىنا دەيىن جەتكىزۋ ءۇشىن جال­عاستىرۋ – جاعىمپازدىق، نە جەكە باسقا تابىنۋشىلىق ەمەس، يناباتتىلىق پەن يماندىلىققا نەگىزدەلگەن قازا­عى­­­­مىزدىڭ ۇلتتىق قۇندىلىعى، ادامي اتري­بۋتى دەپ بىلەمىن. ەندەشە ەل­با­­سىنىڭ ەلىمىز ءۇشىن ەتكەن ەڭبەگى قۇر­مەت­تەۋگە تۇرارلىق.

ءۇمىت بيتەنوۆا،

قازاقستان جازۋشىلار وداعىنىڭ مۇشەسى، تالاس اۋداندىق

ءماسليحاتىنىڭ دەپۋتاتى

جامبىل وبلىسى