حاللەد حوسسەينيدىڭ قوس تىنىسى

ءجىبى ۇزىلگەن اۋعان باتپىراۋىعى

«باتپىراۋىق قۋعان بالا» – حاللەد حوسسەينيدىڭ اتىن شى­عارعان رومان. اتالعان رومان جارىققا شىققان سوڭ، الەم وقىر­ماندارى اۋعانستان تۋرالى تەرەڭ تۇسىنىككە يە بولدى. قۇر­ساۋ­دا قالعان ءبىر ۇلتتىڭ تاع­دىرى – «باتپى­راۋىق قۋعان بالا» ارقىلى ءوز ءۇنىن جەتكىزە الدى. اۋعاندىق باي وتباسىنىڭ 12 جاستاعى ەركە ۇلى ءامىر مەن ونىڭ قىزمەتشىسى حاسەن اعا-ىنىدەي بولىپ، تەل قوزىداي تەڭ وسەدى. بىراق ءبىر رەتكى باتپىراۋىق جارىسىنىڭ سوڭىندا تۋعان ايانىشتى وقيعادان كەيىن، ءامىر ۇنەمى ءوزىن كىنالاپ، قاتتى ازاپتانىپ، اقىرى حاسەندى ۇيدەن قۋىپ شىعادى. كەيىن ءوزى دە اكەسىمەن بىرگە امەريكاعا كەتەدى.

ءوزىنىڭ تۋعان ەلىنەن الىستاپ، ازامات جاسىنا تولسا دا، كەيىپكەر ءامىر با­لا كەزدەگى دوسىنا، اكە­سىنىڭ ءۇي قىز­مەت­شىسىنىڭ ۇلىنا جاساعان وزبىرلىعى ءۇشىن ءوزىن كۇناھار سەزىنەدى. ءتىپتى ءوزىن ماڭگى كەشىرگىسى كەلمەيدى. اقىرىندا، ويداعى اۋىر سالماقتان ارىلماق بولىپ، اراعا جيىرما نەشە جىل سالىپ، تۋعان جەرىنە قايتىپ بارىپ، بالا دوسى الدىندا ءوز پارىزىن وتەمەك بولادى. بىراق ءبارى ول كۇتكەندەي ەمەس، مۇلدە باسقاشا بولادى. ول كۇتكەن اۋعانستان قۇرىپ بىتۋگە شاق قالعان كۇيدە ەدى. ونىڭ بالا كەزدەگى ۇرەيلى دە ايانىشتى ءتۇسى قايتالانعانداي كۇي كەشەدى. حوسسەينيدىڭ قالامى شىندىقتى ءسوز ەتىپ قانا قويماي، ءار سويلەمى ارقىلى اۋعان تاريحىن قوسا ايتىپ وتىرادى. اۆتور ادام تابيعاتىن جانە ونى اراشالاپ قالۋدى ماقسات ەتە وتىرىپ، كەي شىندىقتاردى نانىمدى تۇردە قاعازعا تۇسىرەدى.

«ول 1975 جىلعى اسپاندى سوقىر تۇمان تۇمشالاعان، ايازى سۇيەكتەن وتە­تىن­دەي قىستىڭ ءبىر كۇنى ەدى. ول كەزدە مەن نەبارى 12 جاستا ەدىم. ءبارى دە كۇنى بۇگىنگە دەيىن قاز-قالپىندا ەسىمدە: قۇ­لاپ جاتقان داۋالعا تىعىلىپ، سول ءبىر جولعا ءالى دە كوز تىگە قارايمىن. ونىڭ اينالاسى مۇزدى جىڭىشكە بۇلاق. سودان بەرى سان جىل اۋناپ ءتۇستى. باستان وتكەن كۇن، بولعان ىستەردى دە قارا جەرگە كومىپ تاستاۋعا بولادى دەيدى ەكەن بۇرىنعىلار. بىراق ولاي ىستەۋدىڭ دۇرىس ەمەس ەكەنىنە كوز جەتكىزدىم. ويتكەنى وتكەن ىستەر سول كومىپ تاستاعان جەرىڭنەن قايتا ء«تىرىلىپ» شىعادى ەكەن. وتكەن كۇندەردى ويلاسام، وسى 26 جىل بويى مەن ۇدايى سول ءبىر ءشولدى مەكەنگە ۇرلانا قاراۋمەن بولىپپىن». رومان وسىلاي باس­تالادى.

«باتپىراۋىق قۋعان بالا» رومانىن سوعىس ءورتى قاپتاعان شاقتاعى اۋعان ازاماتىنىڭ ىش­كى كۇرسىنىسى دەۋگە بولادى. كى­تاپ ءامىر مەن ونىڭ بالا دوسى، اكەسىنىڭ حازار تەكتى جالشى­سى­نىڭ ۇلى حاسەننىڭ اراسىنداعى وقيعالاردى نەگىز ەتە وتىرىپ، ءبىرىنشى جاقپەن باياندالادى. باس كەيىپكەر ءامىر – پۋشتۋن اۋلەتىنەن، اكەسى داۋلەتتى، ەل اراسىندا ىقپالدى ادام. شەشەسىنەن ەرتە ايىرىلعان ءامىردىڭ تۋما السىزدىگى بار، ونىڭ ۇستىنە ۇنەمى اكەسىنىڭ مەيىرىمىنە بولەنە المايتىن ۇرپاقتىڭ وكىلى. ال حاسان دوسقا ادال، تازا جۇرەكتى بالا. وتباسى دەڭگەيى مەن تاپتىق وزگەشەلىك ولاردىڭ بالالىق شاق­­تاعى دوستىق سەزىمدەرىنە كە­دەر­گى بولا الماعانىمەن، بىراق ەش­كىم دە بۇل ۇلى سەزىمگە قۇرمەت ەتۋدى قالامايدى. رومانعا ارقاۋ بولعان وقيعالار نەگىزى اۋعان دالاسىندا وتكەن، جازۋشىنىڭ كوزىمەن كورىپ، قۇلاعىمەن ەستىگەن سان الۋان ءتۇرلى كۇردەلى تاري­حي وقيعالاردان قۇرالادى، سو­نىڭ ىشىن­دە، اۋعانستانداعى مو­نارحيانىڭ قۇل­دىراۋى، كەڭەس اسكەرىنىڭ باسىپ كىرۋى، اۋعاندىق بوسقىنداردىڭ پاكىستان مەن امەريكاعا باسساۋعالاپ قاشۋى، تالي­بانداردىڭ باس كوتەرۋى سياق­تى ماڭىزدى وقيعالار بايان­دالعان. جازۋشى حاللەد حوس­سەيني بۇل شىعارماسىن اكە-بالا اراسىنداعى قارىم-قاتىناس دەپ پايىمداپ، «وتباسى» دەي­تىن تۇعىردىڭ بەرىك بولۋىن شى­عار­­مانىڭ ايتار ويى، باستى يدەيا­­سى رەتىندە وقىرمانعا ۇسى­نا­­­دى. رو­ماننىڭ العاشقى بو­لى­مىندە كەيىپ­­كەر ءامىر دوسى حاسان­دى ول كەزدەس­كەن زورلىق-زوم­بىلىقتاردان قۇتقا­رۋعا شاراسىز قالادى. مىنە، وسى تۇس شىعار­مادا كورسەتىلگەن كۇناھارلىق پەن پارىز تاقىرىبىنا جەتەلەيدى. اۆتور رو­ما­نىنىڭ العىسوزىندە: «2001 جىلى وسى كىتاپتى جازۋعا وتىردىم. جازىپ-سىزۋ ءوزىم ءۇشىن قىزمەت ىستەۋدىڭ، ءوز وزىمە اڭ­گىمە ايتۋدىڭ ءبىر ءتۇرى ەدى. بۇل كىتاپ­­تى باسقالار ۇناتىپ وقيدى دەگەندى ويلا­عان ەمەسپىن. مەن بۇل روماندى جازىپ جاتقان شا­عىمدا، دۇنيەجۇزىلىك ساۋدا ۇيى­مىنىڭ ءبىر ءزاۋلىم سارايى قۇلادى. سودان كوپ وتپەي، ايەلىم رويا شى­عار­مانى باسپاعا ۇسىن دەپ كەڭەس بەردى. شىن­تۋايتىنا كەلسەك، تالاپ ەتتى. مەن ءبىر تاراۋىن جازىپ بىتىرگەن سوڭ، رويا سول تا­راۋدى وقىپ ءبىتىرىپ وتىردى. ال مەن كىتاپتى باسپاعا بەرۋگە قارسى بولدىم. بۇكىل امەري­كادا قايداعى ءبىر اۋعاندىقتىڭ داتىنە ەشكىم قۇلاق سالمايدى دەپ ويلادىم. ول كەز ەلدىڭ ىزا-كەگى ءور­شىپ تۇرعان كەز بولاتىن. «قازىر اۋعاندىقتار الالاندى، كەمسىتۋگە ۇشىرادى»، دەيمىن روياعا. شى­عارمام باس­پادان شىقتى دە­گەن كۇننىڭ وزىندە، باسقالار ونى نە­گە سا­تىپ الماق؟ امەريكا تو­پى­­­را­عىندا تا­ريح­تا بولماعان ەڭ ۇل­كەن سۇمدىق جاسا­عان­دار بى­­رەۋ­­دىڭ وتانىندا لاڭ سالسا، وز­گە­لەر سول حالىقتىڭ وكىلىنىڭ قال­تا­­سى­نا نەلىكتەن اقشا سالىپ بەر­مەك؟ بىراق رويا قۇپتامادى. نەعۇرلىم كوپ وقىر­­مان تاباتىن وراي وسى دەپ ەسەپتەدى. ونىڭ ۇستىنە ول: «سەنىڭ كىتابىڭ ولار­عا اۋ­عاندىقتاردىڭ باسقا ءبىر قىرىن كورسە­­تەدى»،  دەدى. 2002 جىلى ماۋسىم ايىن­­دا قولجازبامدى نيۋ-يوركتەگى باس­پا ساۋداگەرىنە جىبەردىم»، دەپ ءوز ويىن ايتادى.

«حاسەن پارسىنىڭ ەجەلگى باتىرلارى سۋرەتتەلەتىن حح عا­سىرداعى تاريحي داستان «شاھ­نامانى» جاقسى كورۋشى ەدى. ول بۇل كىتاپتى وتە جاقسى كورەتىن. ول شىعارماداعى كوپتى كورگەن پاتشا فەريدۋن، زال، رۋدابەنى ۇناتادى. بىراق ول ەكەۋمىز دە «رۇستەم مەن سوحراب» حيكايا­سىنا قاتتى بەرىلۋشى ەدىك. ول حي­كايا­ت­تا جاۋجۇرەك باتىر رۇستەم مەن ونىڭ جەلدەن جۇيرىك تۇلپارى تارتىمدى سۋرەتتەلەدى. رۇستەم قارسىلاسى سوحرابتى ويسىراتا جەڭەدى. ال شىندىعىندا ول ءوزىنىڭ سان جىلدار بويى سەر­گەلدەڭگە تۇسكەن تۋعان بالاسى بولىپ شىعادى. اڭكى-تاڭكى كۇيدە قالعان رۇستەم قاسىرەت جامىلا وتىرىپ، ۇلىنىڭ: –تۋعان اكەم سەن بولساڭ، قىلىش تىستەستىرىپ سەنىمەن، داڭقىڭا ءتيدى كەسىرىم. ءبارى سەنىڭ كەسىرلى مىنەزىڭنەن بولدى ەمەس پە؟ تۋعان انام­نىڭ انت بەلگىسىن كورەيىنشى، ال قازىر بالا­لىق پارىزىمدى وتەپ، «اكە» دەپ ايقايلايىن. جۇرەگىڭ قابىلدار ما ەكەن مەنى؟ ءوز قولىڭمەن جا­زىم ەت مەنى! – دەگەن سوڭعى ءسوزىن ەستيدى. حيكايانىڭ وسى تۇسى­نا كەلگەندە حاسەن «تاعى ءبىر رەت وقىشى» دەپ وتىنەدى. ءتىپتى كوزىنەن جاس اعىپ، وكسىپ وتىرادى. ونىڭ بۇل ارە­كەتى ماعان جۇمباق سەزىلەتىن. نە ءۇشىن، كىم ءۇشىن جى­لايدى؟ ومىرلىك قاسىرەتتە قا­لىپ، باسى قاتىپ، الاسۇرعان رۇس­تەم باتىر ءۇشىن بە؟ جوق، ال­دە ءولىم مەن ءومىر ءولاراسىندا جا­تىپ، اكەگە دەگەن ساعى­نى­شى شەر-شەمەنىن قوزعاعان سوح­راب ءۇشىن بە؟ بىراق مەن ءۇشىن رۇس­تەمنىڭ تاعدىرى ايانىشتى دەۋگە كەلمەيدى. ءار اكەدە بالاسىن ءوز دەگەنىنە يلاندىرۋ دەي­تىن قۇلشىنىس بار ەمەس پە؟». وسى جول­داردان اۋعان بالالارىنىڭ ءبىلىم الۋعا دەگەن قۇشتارلىعى مەن ەرتەڭگە دەگەن سەنىمى بىردەن اڭعارىلىپ تۇر. شى­عار­ما كەيىپ­­كەردىڭ دوسى حاساننىڭ ۇلى سوحرابتىڭ امەريكاداعى ءومى­رى، ونىڭ جاڭا ورتاعا دەگەن ۇمتىلىسى مەن كوزقاراسى، ءامى­ر­دىڭ وتكەن كۇندەرىن ەسىنە الىپ، قالقىپ ۇشىپ جۇرگەن بات­پى­راۋىق­تى كورگەندە بالا سياقتانىپ قۋا جونەلگەنىمەن اياقتالادى. بالا كوڭى­لىنە تۇسكەن جارانىڭ اراعا سان جىل وتسە دە جازىلماعانى كىتاپتىڭ سوڭعى سوي­لە­­مىنەن بىلىنەدى. «مەن ءالى جۇگىرىپ كەلەمىن. ەڭگەزەردەي تۇرقىما قاراماستان مەن باتپى­راۋىققا قاراي ۇمتىلىپ بارا جاتقان توپ بالانىڭ اراسىندا باتپىراۋىقتى قۋىپ كەلەمىن. مەن بۇل ارەكەتىم ءۇشىن ەش ۇيالمايمىن. كەكىلىمدى جەل تاراپ، اۋزىم پانشەر شاتقالىنداي ۇڭىرەيىپ الگى باتپىراۋىقتى قۋىپ كەلەمىن. قۋىپ كەلەمىن. قۋىپ كەلەمىن».

جارقىراعان مىڭ كۇن: اۋعاندىق ءۇمىت  ۇشقىنى

 «مەن دە اكەمنىڭ باسقا بالالارى سياقتى مەكتەپتە وقىعىم كەلەدى». ءبىز ءسوز ەتكەلى وتىرعان حاللەد حوسسەينيدىڭ «جار­قى­راعان مىڭ كۇن» اتتى ەكىنشى رومانى قۇددى وسى ءبىر جالعىز سوزگە بايلانىپ تۇرعانداي. بۇل جالعىز ءسوز كۇللى اۋعان بالالارىنىڭ جۇرەگىنىڭ تۇبىندەگى قاستەرلى ءسوز. وتان، ادىلدىك، ادام قۇقىعى، ايەل تەڭدىگى، بالالار تاعدىرى دا وسى ءسوزدىڭ قاۋىزىندا تۇرعانى شىندىق. اتالعان رومان قىسقا عانا ۋاقىتتىڭ ىشىندە الەمدىك كىتاپ كلۋبىنىڭ كلاسسيكاسىنا اينالىپ ۇلگەردى. بۇل دا اۋ­عانستان تاقىرىبىنداعى كوركەم شىعار­ما. سومەرسەت موەمنىڭ «نە جازساڭ دا ءوزىڭ بىلەتىن نارسەنى جاز» دەگەن ۇستانى­مىن ۇستانعان حاللەد حوسسەيني ءوز ەڭبەگىنىڭ ارقاسىندا وقىرماندار جاقسى كورەتىن اۆتورلاردىڭ توبىنا كىرەدى، الەم وقىرماندارى ءۇشىن ونىڭ ءاربىر جاڭا كىتابىنىڭ جاريالانۋى ءبىر مەرەكە ىسپەتتى بولدى. 2007 جىلى باسپادان شىق­قان بۇل رومان قىسقا عانا ۋاقىتتىڭ ىشىندە ءۇش رەت باسىلىپ، 70 مەملەكەتتە 38 ميلليون­­نان استام داناسى ساتىلدى. قازىرگى كىتاپ نارىعى ءۇشىن بۇل اسا ۇلكەن كورسەتكىش بولماق.

گەراتتىق ءجاسوسپىرىم قىز ءماريام وتباسىلىق قايعىلى وقيعادان كەيىن كابۋلدىق ەتىكشىگە تۇرمىسقا شىعۋعا ءماجبۇر بولادى. ودان كەيىن دۇنيەگە كەلگەن ءلايلا سالىستىرمالى تۇردە باس­قاشا ءومىر سۇرەدى. گەراتتىڭ شەتىندە ءماريام اناسى نانامەن وڭاشا ءبىر لاشىقتا تۇرادى. رومان وسىلاي وقيعالارمەن ءوربي تۇسەدى. ء«ماريامدى بوساناردا ونىڭ قاسىندا ەشكىم جوق ەكەن. بۇل 1959 جى­لى كوكتەمنىڭ جاڭبىرلى كۇندەرىنىڭ ءبىرى. زاحير شاحتىڭ قىرىق جىلدىق تىنىش بيلىگىنىڭ 26-جىلى. تولعاق كەزىندە ناناعا تاعى دا جىن جا­بىسىپ الۋ قاۋپى بار ەكەنىن بىلە تۇرا جالەل دارىگەردى، تىم قۇرىعاندا تۋىتقا جاردەمدەسەر ءبىر پەندەنى دە ىزدەمەپتى. نانا قۇجىراسىندا ءبىر ءوزى قارا تەرگە ءتۇسىپ، قولىنا پىشاق الىپ، سىز ەدەندە جاتىپتى». ايەل تەڭدىگى جوق ەلدەگى وقيعالاردىڭ كوبى قاسىرەتپەن اياقتالىپ جاتاتىنىن ەسكەرگەن جازۋشى ءار ءسوز-سويلەمىندە ايەلدەردىڭ دە جالپى ادامزات بالاسىمەن قاتار ءومىر سۇرۋگە حاقى بار ەكەنىن ايتقىسى كەلەدى. اسىرە دىنشىلدىك جايلاعان اۋعانستانداعى الاپات جاعدايلار اق قاعازدىڭ بەتىندە رياسىز سويلەپ تۇر. ارى قاراي جاس انا مەن ونىڭ ومىرگە كەلەر ءسابيىنىڭ قينالىسىن، ءومىر مەن ءولىم الدىنداعى جانتالاسىن جازۋشى بىلاي سۋرەتتەيدى:

«تولعاق قىسقاندا جاستىقتى تىستە­لەپ، تاماعىم قارلىققانشا ايعايلادىم. كوزىمە قۇيىلعان تەردى سۇرتەر، تاڭدايىما ءبىر تام­شى سۋ تامىزار جان تابىلمادى. ول از بولعانداي سەن دە مىناۋ جارىق جال­عانعا كەلۋگە اسىق­پاي­-اق قويدىڭ. ەكى كۇن بويى مەنى سول ءبىر سۋىق ەدەندە جا­تۋ­عا ءماجبۇر ەتتىڭ. ەكى تاۋلىك ءنار سىز­­با­دىم، كىرپىك ىلمەدىم. بار بول­عانى قينا­لا ىڭىرانىپ، سەنىڭ ساۋ-سالەمەت ومىرگە كەلۋىڭە دۇعا قىلدىم.

– كوپ قيىندىق كورىپسىڭ، نانا.

– ەكەۋىمىزدى جالعاپ تۇعان كىن­دىكتى دە ءوزىم كەستىم. سوعان بولا پىشاقتى قاسىما الىپ قويدىم.

كەشىر مەنى، نانا». حاللەد حوسسەي­ني نە جازسا دا، ومىرمەن، شىنايى وقي­عا­لارمەن بايلانىس­تىرىپ جازدى. سول ءۇشىن دە ونىڭ ءاربىر كىتابى ءالى دە وقىر­مان­نىڭ قولىنان تۇسە قوي­عان جوق. ول وسى ەكىنشى رومانىندا دا «باتپىراۋىق قۋعان بالادا» قول­دا­نىلعان كەيبىر كوركەمدىك ادىستەردى پايدالاندى، مىسالى، وتبا­سىلىق ديناميكا، ۇلت­تىڭ ءوشىپ بارا جات­قان ءۇمىتىن سوندىرمەۋدى ماقسات ەتتى. ول ءوز شىعارمالارىنداعى ايەل كەيىپ­كەرلەر مەن ولاردىڭ قازىرگى اۋ­عان قوعامىنداعى رولدەرىنە نا­زار اۋدارادى. 1978 جىلى اۋعان­ستانداعى ساياسي ورتا الاساپىران كۇيگە ءتۇستى. كوممۋنيستىك پارتيا بيلىككە كەلىپ، اقىرىندا اۋعانستان ۇكىمەتىن قۇلاتىپ تىنا­دى. كابۋلدا تاليباندار بيلىككە كەلىپ، جەرگىلىكتى حا­لىق­قا قاتال ەرەجەلەر ەنگىزىپ، ايەلدەردىڭ قۇقىقتارىن شەكتەي­دى. وسى وقيعالاردىڭ ءبارى اۆتور­دىڭ ءوز قوزقاراسى ارقىلى شى­عارمادا ءساتتى پايدالانىلدى.

جازۋشى ءوز شىعارماسىنداعى دەتالدار ارقىلى وقىرمانىنا اۋعانستاننىڭ باستان كەشكەن قيىن-قىستاۋ كەزەڭدەرىن جىپكە تىزگەندەي ايتىپ وتىرادى. كەڭەس وداعى مەن اۋعانستان اراسىنداعى سو­عىس­قا اتتانعان، كەيىن مايداندا مەرت بولعان انالاردىڭ زارى دا نازار­دان تىس قالمايدى. «احمەت داۋسىز كوسەم بولار ەدى. وندا عاجايىپ تالانت بار. وزىنەن ۇلكەندەر دە ونىڭ سوزدە­رىن قۇرمەتپەن تىڭدايتىن. نۇردى ايتساڭشى... ەح، قۇدايىم. مەنىڭ نۇرىم ىلعي دا عيما­راتتار مەن كوپىرلەردىڭ چەرتەجىن سىزاتىن. ساۋلەتشى بولىپ، ءبۇتىن كابۋلدى ءوزى جوبالاعان عي­ماراتتارمەن وزگەرتپەكشى ەدى. مىنە، ەندى ءار ەكەۋى دە بۇل دۇ­نيەدە جوق. مەنىڭ بالالارىم، مەنىڭ شاحيتتەرىم». فاريبە ەسىم­­دى انانىڭ اششى زارى وسىلاي شىعىپ جاتادى.

«باتپىراۋىق قۋعان بالادا» دا تالي­بانداردىڭ قولىنان قازا بولعان جازىق­سىز جاندار تۋرالى ونىڭ ىشىندە حاسان مەن ايەلى جونىندەگى وقيعالار شى­عار­ما ارقاۋى بولعان ەدى، ال «جارقىراعان مىڭ كۇندە» كەيىپكەر ءماريام دا تالي­بان­داردىڭ قولىنان مەرت بولادى. روماننىڭ سوڭىندا كەيىپكەر ءلايلا كابۋلعا ورالعاندا، تالي­بانداردىڭ ءماريامدى قايدا كومگەنىن بىلە الماي داعدارادى. تاپسا، قۇران وقىپ، قابىرىنىڭ باسىنا گۇل شوعىن قويماق. جۇرت ءسۇيىپ وقىعان بۇل رومان كەيىپكەر ءلايلانىڭ جارىق دۇ­نيەگە كەلەر سابيىنە ات ىزدەپ الەك بولىپ جاتقانىن، وعان ء«ومىر» دەگەن ەسىم ۇنايتىنىن، «ال ەگەر قىز تۋا قالسا، وعان قانداي ەسىم قويۋ تۋرالى ءلايلا الدەقاشان ويلانىپ قويعان» دەپ اياقتالادى. ءۇمىتتىڭ اتى – ءۇمىت. ول ورتايعانىمەن، تاۋسىلمايدى. حاللەد حوسسەينيدىڭ ءبىز ءسوز ەتكەن ەكى رومانى دا وسى ويدى مەڭ­زەيدى. ونىڭ كەيىپكەردىڭ اۋزىمەن «اۋعانستاننىڭ جەڭە المايتىن جالعىز جاۋى بار – ول اۋعانستاننىڭ ءوزى» دەۋى دە كوپ شىندىقتىڭ بەتىن اشادى. جارالى اۋعانستاننىڭ ءار­بىر قيىن ءساتى اۋعان تەكتى جازۋ­شىنىڭ جانىن اۋىرتاتىنىنا كۇمانىمىز جوق.