قازاقستان • 07 مامىر، 2020

ايبىندى الاش اسكەرى

ءتاڭىرىمىز تاۋەلسىزدىكتى تارتۋ ەتكەلى تورتكۇل دۇنيەمەن تەرەزەمىز تەڭەلدى، كەرەگەمىز كەڭەيدى. شەكارانى شەگەلەپ، بارىمىزدى باعامدادىق، جوعىمىزدى تۇگەندەدىك. كوكتە – كوك بايراعىمىز، تومەندە وتتى ايبارىمىز – الاش اسكەرى سالتانات قۇرىپ تۇر! ول – بۇگىنگى بەيبىت ءومىردىڭ شايقالماعان تۇنىعىنىڭ، ەرتەڭگى ەگەمەن ەلدىڭ مىزعىمايتىن تۇعىرىنىڭ ايعاعى! نامىستىڭ – نايزاسى، جىگەردىڭ – قايراعى!

راۋان قابيدولدين

سۋرەتتى تۇسىرگەن ەرلان ومار، «ەQ»

قورعانى جوق مەملەكەتتىڭ بولاشاعى دا جوق. قاتپارلى تاريحتى قازىپ-اقتارعان سايىن كوزىمىز وسىعان جەتتى. ساقتاردىڭ سالتىن، عۇنداردىڭ عۇرپىن ۇستانىپ، ءتۇبى ءبىر تۇركى جۇرتىنىڭ التىن بەسىگىن اتامەكەن، اتاجۇرت دەپ تانىدىق. سونى عانا ايالاپ، قورعاعىمىز كەلدى، بىرەۋگە قۇل، بىرەۋگە كۇڭ بولعىمىز كەلمەدى. بالكىم، «ەگەۋلى نايزا قولعا العان، ەڭكۋ-ەڭكۋ جەر شالعان» (ماحامبەت) باتىرلار مەن باھادۇرلەردىڭ ەرلىگى بولماسا – قازاقتىڭ بۇگىنگى ەلدىگى دە بولماس ەدى. ەر جاستانىپ، ءتۇن قاتقان، التى مالتانى اس كورىپ، سۇيەم جەر ءۇشىن سۇيەگىن بەرگەن، الشايىپ تۇرىپ ات مىنگەن ارعى اتالاردىڭ قايسارلىعى، تاۋبە، بۇگىنگى ۇرپاقتىڭ دا بويىنان تابىلادى. ايبىندى ارميامىز – سونىڭ دالەلى!

ولار:

تەڭىزدە – ارىستان جالدى تولقىنمەن ارپالىسىپ، جاراقتالادى.

اۋەدە – التىن كۇننىڭ نۇرىنا شاعىلىسىپ، قاناتتانادى.

قۇرلىقتا – كۇلتەگىننىڭ تۇمەن-تۇمەن قولىنداي التايدان اتىراۋعا دەيىن تاراپ بارادى.

تەڭىز. اۋە. قۇرلىق اسكەرلەرى... تاۋەلسىزدىكتىڭ ءۇش كەڭىستىكتەگى ءۇش ءتۇرلى قالقانى. اباي ايتقان ادامدىقتىڭ قاسيەتى دە ۇشەۋ ەمەس پە ەدى؟ «ىستىق قايرات، نۇرلى اقىل، جىلى جۇرەك». ۇلتتىق رۋحپەن سۋعارىلعان وسىناۋ قاسيەت ءۇش كەڭىستىك ساردارلارىنىڭ بويىنا ءسىڭىپ كەتتى. ولاردىڭ ادامدىقتان اتتاماۋىنىڭ دا، جاۋىزدىقتى جاقتاماۋىنىڭ دا، ەڭسەسى تومەندى تاپتاماۋىنىڭ دا سىرى – وسىندا!

بىراق وسى ۇشەۋى بىرىكسە – ايانبايدى. ولار جۇمسا – جۇدىرىق، اشسا – الاقان! سونى ءبىلىپ ەل ىرگەسىنە جاۋ تايانبايدى. اسىلىندە، الاش – الاش بولعالى، الا تاي ات بولعالى جاتقا تىزە باتىرمادىق، جاۋلىق شاقىرمادىق! «قازاق تاريحىندا قازاق ۇيالاتىنداي ەشتەڭە جوق» (ن.نازارباەۆ). رۋحىمىز جاسىق ەمەس، بەتىمىز اشىق. سول سۇرلەۋدەن جاڭىلعان جوقپىز. كەڭەس وداعى ىدىراپ، ءوز الدىنا وتاۋ قۇرعان قازاق ەلى وسىناۋ وتىز جىلعا جۋىقتاعان تاريحي جولىندا قىننان قىلىش سۋىرىپ، ءوز بەتىمەن بىرەۋگە وق اتقان ەمەس. الاش – ورمان بولعاندا، اسكەر – قورعان! جەلىگە ق ۇلىن بايلاتقان ەلمىز. «ەشكىمگە سوقتىقپاي جاي جاتقان ەلمىز...» (قازىبەك بي).

قازاقستان قارۋلى كۇشتەرىنىڭ قايراتىن تانىعىڭىز كەلسە، شايداي اشىق اسپانعا زەر سالىڭىزشى. جاۋ ۇشاعىنان وق بوراپ، اقشا بۇلتىڭىزدى وتقا وراپ جاتپاعانىنا قاراپ، ءسۇيسىنىڭىزشى. كوزىڭىزدەن مونشاق-مونشاق جاسىڭىز دومالاپ، تۇس-تۇسىڭىزدان دۇشپان كەلىپ تابالاپ جاتپاعانىنا قاراپ، شەكسىز تاڭىرقاي بەرىڭىزشى.

مىنە! كۇشتىك قۇرىلىمداردىڭ قايراتى – وسى! بەيبىت كۇننىڭ بەينەسىنە اينالىپ، قاراۋىلدا قازاق اسكەرى تۇر.

كۇننىڭ ماڭىزدى جانە وزەكتى جاڭالىقتارىن «ەگەمەن قازاقستان» تەلەگرام كانالىنان وقىڭىز