جادىگەر بولىپ جەتكەن العىس

مۋزەي قىزمەتكەرلەرىنىڭ ايتۋىنشا، وقيعا بىلاي بولعان. 1940 جىلى قازاقستانعا ۋكراينادان جەر اۋدارىلعاندار اراسىندا ليۋبوۆ ميحەەۆا­نىڭ اكە-شەشەسى جانە تۋىستارى بولعان. ولار قاراعاندى توپىراعىندا ءجۇرىپ جان ساقتاپ قالسا كەرەك. ءبىراز جىل وسىندا قونىس تەپكەن تۋىس­تارى زامان جاقسارىپ، مامىراجاي كۇن تۋا باس­تاعاندا، وتانىنا قاي­­تا ورالادى. ال ليۋ­بوۆ حانىمنىڭ ءوزى قا­را­عان­دىدا تۋعان، وسىندا تۇرادى. قايبىر جىلدارى اتاجۇرتىن ارالاپ بارعاندا، كەزىندە ۋكرايناعا قايت­قان باۋىرلارى ليۋبوۆ مي­حەەۆانىڭ الدىنان شى­عا­دى. سوندا ءبىر ايەل «جانىمدى ساقتاپ قالعان قازاقستانعا مەنەن ءبىر بەلگى بولسىن، مىنا كەستەلى ورامالدى (رۋشنيك) قارا­عاندىداعى مۇراجايدىڭ بىرىنە تاپسىرارسىزدار» دەپ اماناتتايدى. سول جادىگەر قازىر وب­لىستىق بەينەلەۋ ونەرى مۇرا­جايىندا تۇر. ۋكرايندىق ناقىشتا تو­قىلىپ، سولاردىڭ ۇلت­تىق ورنەگىمەن ادىپ­تەلگەن بۇل ورامالدى وزدەرى قاسيەتتى سانايدى ەكەن. ويتكەنى ول قۇداي بەينەسى دەپ بى­لەتىن يكونانىڭ تۇ­سىنا ىلۋگە ارنالعان. ليۋبوۆ ميحەەۆانىڭ تۋىسىنىڭ «قۇدايدان كەيىن جانىمدى ساق­تاعان قازاقستانعا ال­عىسىم – وسى» دەگەن ءىلتيپاتى ىسپەتتى دەپ تۇ­سىنۋگە بولادى. وز­دە­رى اۋليە تۇتىپ تا­بىناتىن قاسيەتتى دۇنيەسىنىڭ تۇ­سىنا ىل­گەن كەستەلى ورامال وتكەن كۇننىڭ بەل­گىسىندەي، تاريحتاعى كۇشتەپ جەر اۋدارۋدى جانە سودان امان قالعان جۇرتتىڭ تاۋبەسى مەن شۇكىرشىلىگىن ايگىلەپ تۇر.