قوعام • 14 ماۋسىم، 2022

ادەپسىزدىكتى كىم تىيادى؟

بىردە تانىس اعامىز الپەشتەپ، ايالاپ ءوسىرىپ وتىرعان جالعىز قىزىن ۇزاتتى. العاشقى تويى بولعاندىقتان ەشتەڭەدەن تارتىنىپ قالمادى. ەلورداداعى ءسانى مەن ساۋلەتى كەلىسكەن مەيرامحانانى جالعا الىپ، دۇركىرەتىپ وتكىزدى. استا-توك داستارقان، رياسىز پەيىل، اقەدىل كوڭىل… ەرنەۋىنەن اسىپ، ساپىرىلىپ جاتتى.

ازامات ەسەنجول

توي باستالاردان ءسال عانا بۇرىن ارتىنىپ-تارتىنىپ، بارلىق اساي-مۇسەيلەرىن قۇشاقتاپ، تويدىڭ اساباسى مەن انشىلەرى دە جەتتى. ولارعا ىلەسىپ فوتوعا تۇسىرۋشىلەر كەلدى. ايتەۋىر، قۇدالىققا كەلگەندەي ءبىر قورا ادام. اسابامىز – جۇزىكتىڭ كوزىنەن وتەر پىسىق جىگىت. تاڭدايى دا تاقىلداپ تۇر. ءاپ-ساتتە جۇرتشىلىقتى ءيىرىپ، ءۇيىرىپ اكەتتى. وعان ءبىز دە قۋانىپ، «مىناۋ، ءبىر بولايىن دەپ تۇرعان ونەرلى بالا ەكەن» دەپ، ءماز-ءمايرام بولدىق. توي يەسى ەكىباستان ەسى شىعىپ كەتكەن.

سونىمەن كوپ كۇتكەن توي دا باستالدى. وبالى نەشىك، اسابا دا، ونىڭ قاسىندا ءۇيىرىلىپ جۇرگەن جىگىتتەر دە شەتىنەن ونەرلى ەكەن. نەشە ءتۇرلى ءاندى ناقىشىنا كەلتىرە شىرقاپ، ءبيدى دە ءتۇبىن تۇسىرە بيلەپ، قۋانىشتىڭ ءسانىن كىرگىزدى. اسىرەسە جاستاردىڭ دەلەبەسىن قوزدىردى. «توي بولعاسىن، وسىلاي بولسىن» دەپ ءبىز وتىرمىز. ءبىر كەزدە بايقايمىن، مەن ماقتاپ، ماداقتاپ وتىرعان اسابامىز، ءار ءسوزىن قازاقشا باستاپ، ورتاسىنا كەلگەندە ورىسشا شۇلدىرلەپ كەتەدى. ءبىر ەمەس، ەكى ەمەس… ۇنەمى… جان-جاعىما قاراسام، تويعا كەلگەندەردىڭ ءبارى دە – ءوز اعايىندارىمىز. تەك انەبىر شەتكى ۇستەلدە اعامىزدىڭ ارىپتەستەرى رەتىندە ەكى-ءۇش وزگە ۇلت وكىلدەرى وتىر. بىراق ولاردىڭ اسابانىڭ سوزىنە قۇلاق تىگىپ وتىرعانىن كورمەدىم. وزدەرىمەن-وزدەرى… «سوندا بۇل كىمگە ورىسشا سويلەپ وتىر» دەپ قويامىز. ءبىر كەزدە قاسىمدا وتىرعان جاسى ۇلكەن اعامىز شىداماي كەتتى دە: «ىنىشەك، وسى تويعا كەلگەندەردىڭ ءبارى دە ءوزىمىز، نەگە باستان-اياق ءوز تىلىمىزدە جۇرگىزبەيسىڭ، وزگە تىلدە شۇلدىرلەپ، ميىمىزدى اتالا قىلىپ جىبەردىڭ عوي» دەپ ەدى، «اعا، بارىمىزگە دە تۇسىنىكتى ءتىل عوي» دەپ يىعىن قيقاڭ ەتكىزىپ، ءوتىپ كەتتى.

جالپى، ءبىزدىڭ بابالارىمىز توي جاساسا دا ونىڭ شەگى مەن شەتىن ءبىلىپ، مولشەردەن اسىرماعان. بۇگىن ونىڭ ءبارى «ەسكىلىككە» بالانىپ، ەرتەگىدەي توي وتكىزۋگە قۇشتارمىز. انىعىن ايتقاندا، قازاقى تويدىڭ ءوزى شوۋ-بيزنەستىڭ ءبىر بولشەگىنە اينالدى. «ويباي، انانىڭ تويىنا انەبىر ايگىلى ءانشى كەلىپ، ءان سالىپتى» دەسە، وعان اۋزىمىزدىڭ سۋى قۇرىپ تامسانامىز.

قازىر الەۋمەتتىك جەلىلەردەن توي ۇستىندەگى ادەپسىز قىلىقتاردىڭ ۇدەپ بارا جاتقانىن بەينەلەيتىن ءتۇرلى ۆيدەوروليكتەردى كورىپ ءجۇرمىز. كادىمگى، تويدىڭ ءۇستى… بىراق جونسىزدىك كورسەتكەندەرگە ء«اي، توقتات» دەپ وتىرعان ءبىر ادام جوق، ءبارى ءماز-ءمايرام كۇلكىگە كەنەلگەن… اۋ، سول جەردە الگى ادەپسىزدىكتى تىياتىن اۋزى دۋالى قاريانىڭ قالماعانى ما؟

كۇننىڭ ماڭىزدى جانە وزەكتى جاڭالىقتارىن «ەگەمەن قازاقستان» تەلەگرام كانالىنان وقىڭىز