جيىرما جەتىسىندە جوعالعان جۇلدىز

«جيزن مويا – چەرنوۆيك»

تالانتتى توبەگە كوتەرەتىن دە، تو­مەنگە تۇسىرەتىن دە – ورتاسى، قوعامى. ارينە، تاعدىر، جازمىش دەيمىز، باسقا دەيمىز. الايدا كەيدە اينالامىزدا «ۆامپيرلەر» قاپتاپ جۇرەتىندەي كورىنەدى. ايتەۋىر ادام جانىن تۇڭعيىققا تارتىپ، ءتۇرلى ويلاردى وربىتە بەرەمىز. وندايدا الدىنا جان سالمايتىن شەشەنبىز. الاي­دا بويىنداعى شىعارماشىلىق الەۋە­تىن تولىق اشىپ كورسەتپەگەن كۇيى قانشا­ما تالانت ءوز-وزىنە قول جۇمسادى. ونى ويلاعان، وعان باس اۋىرتقان ادام بولدى ما ەكەن؟ كىم ءبىلسىن... بولسا دا اسا كوپ ەمەس شىعار.

كوز الدىڭا ەلەستەتۋدىڭ ءوزى قيىن. ءوز وتىنا ءوزى جانىپ كەتكەندەردىڭ ىشكى الەمىندە قانداي ارپالىس بولعانىن  تاپ باسىپ ايتا دا المايسىڭ. ءبىر قارا­عاندا ول ءتىپتى مۇمكىن ەمەس تە شىعار دەپ پايىمدايمىز. كەيدە قوعام، بالكىم جەكەلەگەن الدەكىمدەر شىعارماشىلىق ادامىنىڭ پسيحولوگياسىمەن وينايتىن سەكىلدى كورىنەدى. ويناعاندا دا تەرەڭ ويعا باتپاي، ونىڭ كوڭىلىن تاپتاي وينايتىنداي كورىنەتىنى بار دەسەك، قاتەلەسە قويماسپىز. ەڭ قاۋىپتىسى دە وسى سىڭايلى.

كەيدە ويلايسىڭ... ناعىز اقىن قاي كەزدە دە بالا عوي دەپ... بىراق ادەبي ورتا بالا كۇنىنەن بيىكتەرگە ۇمتىلعان، جۇرە­گىنە جۇك ارتقان تالانتتاردىڭ ماقتاۋىن كەلتىرگەنىمەن قورعاي المايتىن سياقتى. قولداۋدى قاتىرعانىمەن، قورعاۋعا كەلگەندە قاۋقارسىز بوپ قالاتىنى نەسى ەكەن؟ تىم ەرتە تانىلعان تالانتتى تىم ەرتە ماقتاۋ، ماداقتاۋ دا ورىنسىز با دەگەن ويعا شوماسىڭ. ولاي ويلاماسقا امالىڭ دا بولمايدى.

ون جاسقا جەتپەي جاتىپ-اق، «عارىش تارتۋ ەتكەن تالانت» اتانعان، «قۇبىلىس» رەتىندە باعالانعان نيكا تۋربينانىڭ تاعدىرى تاۋقىمەتپەن ەگىز-اۋ. ول بار بول­عانى توعىز جاسىندا «جيزن مويا – چەرنوۆيك» دەپتى. بۇنداي جاستا بالا­لار ويىننىڭ قىزىعىنان شىعا الماي­دى ەمەس پە؟ بىراق ءبىز اڭگىمە ەتىپ وتىرعان نيكاڭىز ويىن ەمەس، وي قۋعان بولىپ شىعادى. ايتپەسە توعىز جاستاعى جۇ­رەك­تەن وسىنداي تەرەڭنەن تامىر تارت­قان جولدار قايدان شىعا قويسىن؟! ءبىر قا­راعاندا ءتىپتى مۇمكىن ەمەس قوي! تالان­تىمەن تامساندىرعان نيكا تۋربينانى ەۆگەني ەۆتۋشەنكونىڭ ءوزى قيۋىن كە­لىستىرە ماقتادى. تابانىن جەرگە تي­گىز­بەي، كوككە كوتەرىپ تە تاستادى. ماقتاۋىن كەلتىرگەندە مارسقا بارىپ توق­تايتىنداي كورىندى. وزىمەن بىرگە مۇحيت اسىرىپ، انا-ااۋ الىستاعى امەري­كانى كورسەتتى. نيكا جەنيا كوكەسىنىڭ قاسىنا ەرىپ، يتاليادا قولىن سەرمەپ، جالىن اتقان ولەڭىن وقىپ تۇردى. ءوزىنىڭ دە دەنەسىندە وت تۇتانعانى ءسوزسىز عوي. نيكانىڭ ءوزى بىلاي دەپتى. «مەن ولەڭدى جازبايمىن. ءتاڭىر ۇدايى قۇلاعىما سىبىرلايدى»... بۇل دا ءبىر تىلسىم شىعار... كىم بىلەدى؟ ايتپەسە ءارىپتى ەندى تانيتىن شاعىندا ادەبيەتتىڭ ايدىك وكىلى سەكىلدى وي ايتۋ كەم دەگەندە قۇلاققا قونا بەرمەيدى عوي. الدە راسىندا دا ەرەكشە، بالا كۇننەن قالىپتاسۋى دا ايرىقشا ما ەكەن؟

«جيزن مويا – چەرنوۆيك،

نا كوتوروم ۆسە بۋكۆى – سوزۆەزديا...

سوچتەنى ناپەريود ۆسە نەناستنىە دني.

جيزن مويا – چەرنوۆيك.

ۆسە ۋداچي موي، نەۆەزەنيا

وستايۋتسيا نا نيوم

كاك نادورۆاننىي ۆىسترەلوم كريك».

وسىلاي جىرلاعان كىشكەنتاي جۇرەك يەسىنىڭ العاشقى جيناعى «چەرنوۆيك» دەگەن اتپەن جارىق كورگەنىن بىلەمىز. تاعى دا سول ەۆگەني ەۆتۋشەنكو قام­قور­لىعىن اياماي، العى ءسوزىن ءوزى جازىپ بەرىپ، تۋربينانى جارىلقاعان. ونىڭ ولەڭدەرى سول كەزدە-اق بىرنەشە تىل­گە تارجىمالانعانىن قايدا قوياسىز؟ مۇ­نان اسقان قانداي باق كەرەك بالا جا­سىنداعى اقىنعا؟ بۇدان سوڭ ونى ادە­بيەتكە قاتىسى بارلاردىڭ بارلىعى «دا­­نىشپان» دەپ اتادى. باسقا دا ءتۇرلى تە­ڭەۋ­لەرىن ايامادى. «گەني!» دەپ اتاي سال­عان جوق، ونىسىن ءار جەردە قايتالاپ ايتۋدان تانبايتىندارىن دا بايقاتتى. كىشكەنتاي اقىن تۋرالى كينو دەيسىز بە؟ ول دا ءتۇسىرىلىپ قويعان. وسىلايشا، تو­عىزىندا تانىلعان تالانتتىڭ تاعدىرى ۇل­كەن اڭىزعا اينالا بەردى. بۇل ەندى فان­تاستيكا ەمەس، كادىمگى اقيقات. بالا كۇ­نىندەگى مۇنداي قولداۋ-قولپاشتاۋ، قو­شەمەت دەگەنىڭىز ادامنىڭ باسىن اي­نال­­دىراتىنى راس قوي. وسى ءبىر ويدا جوق­­تا كەلگەن داڭق بەلگىلى ءبىر دەڭگەيدە تۋربينانى دا اسپانداعى بۇلتتاردىڭ اراسىنا اكەتىپ، جەرگە تۇسىرمەي قويعان شىعار دەگەن وي سانانى تورلاي تۇسەدى. اسىلىندە، بالادان ارتىق ەشكىم دە قۋانبايدى عوي. ول ەندى ءبىر دالەلدەۋدى قاجەت ەتپەيتىن اكسيوما دەسەك تە بولار.

ون ەكىسىندە – «التىن ارىستان» يەسى

شىنىندا دا بالا اقىن ءۇشىن تىم ەرتە اتاق-داڭققا بولەنۋ دەگەن سيرەك كەزدەسەتىن قۇبىلىس ەكەنى داۋسىز. ول ون ەكى جاسىندا «التىن ارىستان» سىي­لىعىنىڭ يەگەرى اتاندى. عاجاپ پا، عا­جاپ! «ۆەنەتسياداعى فەستيۆالدە تا­بىس­تالاتىن اتى دارداي ماراپات ايگىلى اننا احماتوۆادان كەيىن نيكا تۋر­بيناعا بۇيىردى» دەگەن ءسوزدىڭ ءوزى نە تۇرادى؟ اننانىڭ ۋىسىنا الپىسىندا تۇس­كەن سىيلىق نيكاعا ءتورت مۇشەل ەرتە كەل­گەنى شىنىندا دا تاڭعالارلىق جاعداي ەدى. ول مۇنداي تابىسقا قول جەتكىزگەندە كوپشىلىك قول سوقتى. وسىلايشا، نيكا تۋربينا تيتتەي كەزىندە-اق زاۋ بيىكتى باعىندىردى. ادامدار وتىزىندا دا، ەلۋىندە دە الامىن دەپ ارماندامايتىن سىي­لىقتى الدى عوي: ءتاڭىردىڭ تاعدى­رىنا جازعان تاماشا تارتۋى دا سول شى­عار، ءا؟ تەز تانىلعان تۋربينانىڭ جۇ­رەگى قۋانىشتان اتقاقتاعانى ايدان انىق. اتاۋى التىن بولعان سوڭ ول سول سىي­لىقتى شىنىمەن التىن دەپ ويلاعان بولۋى كەرەك. جالما-جان تەكسەرمەك بولىپ تاس-تالقانىن شىعارادى. بۇزىلعان سىيلىقتىڭ التىننان جاسالماعانىن كورىپ، الدانعانىن ءبىلىپ، ابدىراپ قالدى، كادىمگىدەي تاعدىردان باز كەشكەنى تاعى راس. اقىن اھ ۇردى. جۇرەگىنە جۇك ارتىپ، قايعىردى دەۋگە دە بولاتىنداي. جانا­رىنان ىستىق تامشىلار ىرشىپ جاتتى. ء«بارى دە وتىرىك، ءبارى دە جالعان!» دەدى ول ىشتەي كۇيىنىپ. وسىدان بارىپ، بالا كوڭى­لىنە داق ءتۇستى دەپ قالاي ايتپايسىز... سەنىمىنىڭ بىت-شىتى شىققانىن قارا­ساڭىزشى.

كەنەت، ول ەس بىلگەلى ەسىمىنە قانىق بول­عان ەۆگەني ەۆتۋشەنكو دا مۇلدە حابارسىز كەتتى. بۇل دا كىشكەنتاي قىزدىڭ ساناسىنا ايتارلىقتاي سالماق سالعانى داۋسىز ەدى. جانارىن مۇڭ تورلاپ، جابىقتى، قايعىردى، قامىقتى. قاباعىن كىربىڭ شالدى. كىشكەنتاي جۇرەك بۇلقىندى، جۇلقىندى. جۇيكەسى دە ابدەن سىر بەرگەن بولۋى كەرەك. ول بالا جۇرەگىمەن بار­لىق جاقسىلىق اتاۋلىعا شىنىندا دا سەنىپ ەدى عوي. باسقانى بىلاي قو­يىڭىز­شى، نيكا ەۆگەني ەۆتۋشەنكو كو­كە­سىن سارىلا، ساعىنا كۇتتى. ايتەۋىر ءبىر كەلەتىنىنە، توبە كورسەتەتىنىنە ءسوزسىز يلاندى. جانارى جاۋتەڭدەپ جولعا قاراي بەردى. بىراق ءبارى ول ويلاعانداي بولماي شىقتى. نيكا قاتتى سەنگەن ەۆگەني ەۆتۋشەنكو جوق. التىن دەپ بەرگەن سىي­لىق قيراپ ول جاتىر... ونىڭ كادىمگى گيپس ەكەنىن كوزىمەن كوردى.

 ول ءوز اكەسىنىڭ كىم ەكەنىن بىلگىسى كەلسە دە بىلمەدى. «اكەڭ ۆوزنەسەنسكي» دەگەن سوزدەرگە شىنىندا دا سەندى مە ەكەن؟ ءاي، پەرىشتە جۇرەك يلانا قويمادى-اۋ دەپ توپشىلايمىز ءبىز. ويتكەنى ونىڭ تۇيسىگى تەرەڭ ەدى عوي. قىسقاسى، كىشكەنتاي نيكا شەشەسى تۇرمىسقا شىققاندا دا قاتتى كۇيزەلىستى باسىنان وتكەردى. شەشەسىنىڭ بار نازارى سىڭلىسىنە اۋعانىن كورگەن ول جابىرقادى، جانى مۇڭعا وراندى. بالا بولىپ قاتتى ەركەلەگىسى كەلدى. اينالاسى وزىنە نازار اۋدارعانىن شىن كوڭىلىمەن قالاعانى دا راس. قانشا دەگەنمەن بالا عوي. كوڭىلىن كىربىڭ شالعانى انىق ەدى-اۋ. وسىلايشا، ەرتە تانىلعان اقىن ومىرگە وزىنشە وكپەلەي باستادى. «مەنمىن عوي» دەگەن ەگويزم جانىنا تىنىشتىق بەر­مەدى. جۇباتار دا، جانىن جىلىتار دا ەشكىم جوق. ونداي مەيىرىمدى ادامنىڭ قاسىنان تابىلاتىنىنا دا اسا سەنە قوي­مايتىن سەكىلدى. ايتەۋىر، ۋاقىت وتكەن سايىن ەڭسەسى كوتەرىلەر ەمەس. جالعىزدىق دەگەن جانىن جەگىدەي جەي ءتۇستى.

«جەڭىمپازدار جەڭىلمەيدى...»

ون التىسىندا جۇيكە جۇيەسى سىر بەرگەن تالانت الىسقا ساپار شەكتى. شە­كارا اسىپ، شۆەيتسارياعا كەتە باردى. تاع­دىر دەيمىز بە، الدە باسقاشا اتاي­مىز با؟ كىم قالاي قابىلداسا دا ءوز ەركى. ءيا، ول وزىنەن 60 جاس ۇلكەن پروفەس­سور­دىڭ ەمدەيتىنىنە بەك سەندى. بۇل ۋاقىتتا ونىڭ بويىنان سەنىمنىڭ وتى سونە قويماعان بولاتىن. سول سەنىم ۇشقىنى دەرتىنە داۋا تاپقان جاعدايدا وعان تۇرمىسقا شىعۋعا ءازىر ەكەندىگىن ەش قىسىلماستان جايىپ سالۋعا دەيىن جەتكىزدى. ول ءۇشىن ەڭ باستىسى قۇلان تازا ايىعۋدان باسقا ارمان دا، ماقسات تا بول­عان جوق. سودان دا شىعار، ۋادەسىندە تۇ­رىپ، تولعان ايداي تولىسا باستاعان شا­عىندا قاۋقارى قايتقان پروفەسسوردىڭ قۇ­شاعىنا قۇلادى. جاس ءيىستى باۋىرىنا باس­قان قارياڭىز ءوزىن تىم باقىتتى سەزىنگەنى ايدان انىق. تاعى دا سول تاعدىر عوي دەي سالامىز ەندى. ارادا از عانا ۋاقىت وتكەندە الگى پروفەسسورمەن اجىراسىپ، ەلىنە، ءوزىنىڭ رەسەيىنە ورالدى. وسىلايشا، كىپ-كىشكەنتاي قىزدىڭ ءومىرىن قارا تۇنەك باسا بەردى، باسا بەردى. جۇرەگىنە جۇك ارتقان نيكانىڭ ميىندا نە بولىپ جاتقانى وزىنە عانا ءمالىم بولعان. ايتەۋىر، تاعدىردان باز كەشكەنى تۇسىنىكتى عوي.

ايدىن كولدە جالعىز قالعان شاعالا دا شىر اينالا ۇشىپ-ۇشىپ، قاناتى تال­عان سوڭ شارشايدى ەمەس پە؟ قالاي بولعان­دا دا نيكا ادام. ونىڭ دا ويى، پىكى­رى بار ەدى. اينالاسىنان ءوزىن تۇسى­نەتىن جان بالاسىن تاپقىسى كەلگەن. اڭگى­­مەلەسۋگە بەيىم بولاتىن. الايدا ءوزىن تىڭ­دايتىن، سىرىن بولىسەتىن جان تاپ­پاعان اقىن نە ىستەسىن؟ ول اقىن قىز بالاسى بولسا شە؟ البەتتە، جالعاننىڭ جازعانىمەن كۇرەسەتىن يممۋنيتەتى قا­لىپ­تاس­پاعان ساتتەن اينالاسىنان سال­قىن­دىقتى سەزىنگەن ول اداسا باستادى. تول­­قىنى جاعاعا سوققان تەڭىزدەي تەڭ­سەلدى.

شايتان سۋ، اناشا ونىڭ ەندىگى كوڭىل جۇباتارلىق سەرىگىنە اينالىپ كەتتى. ىشىمدىكتى ىشسە، بويى جەڭىلدەيتىندەي سەزىندى. ولاي ەمەستىگىن جايقالىپ ءوسىپ كەلە جاتقان جاس قايىڭ سول كەزدە سەز­بەگەن دە ەدى. ايتەۋىر وزىنشە ءبىر سەرگەل­دەڭنەن شىعار جولدى ىزدەگەندەي بولادى. ويىن جەڭىلدەتكىسى، بويىن تۇزەگىسى كەلگەن بولار. ونى ەندى تاپ باسىپ ايتۋ استە مۇمكىن ەمەس. اقىننىڭ جازعان جىر­­لارى كورىنگەن جەردە قالىپ جاتتى. ەل تۇ­گىلى ەندىگى تىرشىلىك وزىنە دە قىزىق ەمەس­­تەي كورىنە بەردى. ينستيتۋتتى تاس­تاپ كەتە بارعان. وقۋ ورداسىنا دا، قو­عامعا دا ورالعىسى كەلمەدى. ءوزىن ەل ىشىن­­دە ءجۇرىپ، جالعىز قالعانداي كۇي كەش­­تى. وعان ەشكىم كەرەك ەمەس. ۇستازى ا.گا­ليچ ونىڭ ولەڭدەرىن ءار جەردەن تا­ۋىپ الىپ، جيناپ جۇرەتىن. بىراق ءبىر كەز­دەرى «نيكالاپ» توبەسىنە كوتەرگەن ادامداردان ەشكىمنىڭ قالماعانى ونى ابدەن شارشاتتى، جۇرەگىن جارالادى. ەشكىمگە سەنبەيدى.

«نە پوبەجدايتە پوبەديتەلەي،

سۋدبا يم ۆىپالا نا كرۋگي.

ي ۆىسترەلا نا ستارتە سيلا

ۆاس وتدالياەت درۋگ وت درۋگا...

ا پوبەجديوننىم – كامنەم ۆ سپينۋ،

تەرنوۆنيكوم تروپا ۋستەلەنا...

نەپوبەديمى پوبەديتەلي!

نو ەتو – دو پورى، دو ۆرەمەني...»

وسى ءبىر ولەڭ جولدارىندا نيكا تۋر­­بينانىڭ بۇكىل جانايقايى جاتقان سەكىلدى. راسىندا دا جەڭىمپازدار جە­ڭىلمەيدى. بىراق ول دا ۋاقىتشا قۇبى­لىس ەكەنى جانە راس قوي. ونى دا ەشكىم جوققا شىعارا الماق ەمەس. ول دا تالايلار تەك ارمانداپ كەتكەن جەڭىسكە 12 جاسىندا قول جەتكىزدى. بىراق سول جەڭىس ونىڭ ءومىرىن 180 گرادۋس جاقسى جاققا وزگەرتە المادى دەپ كەسىپ ايتا الامىز. بۇل جالعاندا ماڭگىلىك تۇك جوق دەگەن قاراپايىم ۇعىمدى اقىن ولەڭ تىلىندە وسىلاي سۋرەتتەيدى، سيپاتتايدى. اسىرىپ نە ايتاسىڭ؟ ول ءۇشىن جالعىزدىقتان اسقان قاسىرەت جوق...

تىلسىمعا تولى تاعدىر

ەندى سول ءبىر شەكارا اسقان، مۇحيتتىڭ ارعى بەتى مەن كارى قۇرلىقتىڭ قاق ورتاسىندا تۇرىپ، قولىن سەرمەپ ولەڭ وقى­عان شاقتارى كەلمەسكە كەتتى. ءبارى دە كورگەن تۇسكە اينالىپ شىعا كەلگەن. وتكەن شاقتىڭ ورالمايتىنىن تۇي­سى­گىمەن ابدەن ءتۇسىندى. ونىڭ ەسىمى ەل­دىڭ، وقىرماندارىنىڭ ساناسىنان دا وشە باستادى. بۇرىن بولعان نيكا اقىن ەندى جوق. بار بولسا دا، ەشكىمدى قىزىقتىرمايدى.

«ۆ وسەنني ساد، گدە ليستوپاد...

تى بۋدەش راد، موي درۋگ.

پريدۋت زابىۆشيە تەبيا -

بىلوە ۆسپومنيت ۆدرۋگ -

چتو گودى بىسترو تاك لەتيات،

ي دنيام چيسلا ۋج نەت،

چتو موجنو بىلو رازىسكات

زاتەرياننىي تۆوي سلەد...

ي پەسنيۋ ستارۋيۋ سپويۋت،

نو تولكو بول ۆ سلوۆاح...

كاك حوچەتسيا پريدتي تۋدا،

گدە ستولكو لەت نازاد

ۆەسەلە بيلو چەرەز كراي...

نو گول وسەنني ساد.»

اقيقاتىندا، ول ءوزىنىڭ جان الەمىندەگى تىنىشتىقتى بۇزعان قۇبىلىستىڭ ءبارىن وسى ءبىر كۇز تۋرالى ولەڭىنە سىيدىرىپ تۇر ما دەپ قالاسىڭ. ويتكەنى بۇل كەزدە اقىن جانى جالعىزدىقتى قاتتى سەزىنگەن ەدى. جانىنىڭ قۇلاعان جاپىراقتارىن قارا جەر عانا قۇشاعىنا قىسا باستاعانداي. كوپ ۇزاماي ءوزى دە سول قارا جەردىڭ قوينىندا ماڭگى ۇيقىعا كەتەرىن سەزگەن-اۋ. تاعدىردى پەيزاج تىلىندە سويلەتە ءبىلۋ دەگەن دە وسى بولار، بالكىم.

قوعامدى قويشى، مىڭ ءتۇرلى مىنەز، تانىم، بولمىس بار. ەتيكا ساقتاۋعا ءتيىستى ماماندار قايدا قالدى؟ ولارعا دا اقىننىڭ قۇنى كوك تيىن ەدى. ءيا، ءدال سولاي. باسقانى قويشى، جۋرناليستەر ونى ارنايى حابارعا تۇسىرمەس بۇرىن ۋداي ماس قىلىپ، سۇحبات الۋدى «ونەرگە» اينالدىردى. وسىلايشا، سەنساتسيا ىزدەپ شارق ۇرادى. تىرشىلىگىن تىلشىلىگىمەن بايلانىستىرىپ جۇرگەن مامان يەلەرى ءۇشىن تالانتتىڭ تالقاندالعان تاعدىرىنىڭ تۇك تە قۇنى قالمادى. قىسقاسى، باق تۋربينانى باسقا قىرىنان كورسەتىپ ء(تىپتى وبرازىن كەي جاعدايدا قولدان جا­ساپ)، جەردەن جەتى قويان تاپقانداي جاھانعا جار سالدى. نيكانىڭ جاڭا كەيپىن جاريالاپ، تاعدىرى كۇل تالقان بولعان تالانتتى جەرگە تىقتى. سول ىستە­رىنە وزدەرى ماساتتاندى. ابىروي جي­ناپ العان ادامدارشا بورىكتەرىن اسپان­عا اتىپ قۋاندى. قانداي ايانىشتى دەسەڭىزشى. جو-جوق، بۇل جەردە اقىننىڭ تاعدىرىنان بۇرىن اقىماقتىعى اسپانعا جەتكەن جۋرناليستەردى ايايسىڭ ءبىرىنشى كەزەكتە. ولاردىڭ بويىندا تورعايدىڭ ميىنداي مي بولسا، قوعامدا نيكانىڭ تاعدىرىنان بولەك تە وزەكتى ماسەلە از ەمەس ەدى. وسىدان-اق ناداندىق قاي كەزدە دە بولعانىن اڭعارۋ اسا ءبىر قيىندىق تۋدىرمايتىنداي ما، قالاي ءوزى؟ ءوزىڭنىڭ اتىڭدى شىعارۋ ءۇشىن وزگەنىڭ اتىن كۇستا­نالاۋدان ارتىق قاسىرەت بار ما ەدى؟ وعان ول كەزدە ەشكىم باس اۋىرتپادى.

ول ءومىرىنىڭ سوڭعى جىلدارىندا جۇرت­تان وقشاۋلانعاندى ماقۇل كور­دى. ادام بالاسىنىڭ ءومىرى جيىرما جەتى­سىندە ەندى باستالىپ جاتپاۋشى ما ەدى؟ ول سول جيىرما جەتى جاسىندا ماڭ­گىلىك مەكەنىمەن تابىستى. دەرەكتەردى اقتارا قويساڭىز، تەرەزەدەن قۇلاپ، مەرت بولعانى جايلى مالىمەتتەرگە كەزىگە بەرەسىز. اقىن ءولىمىن زەردەلەگەندەر ونى «وزىنە قول جۇمساعان» دەپ جىلى جا­ۋىپ قويعاندى دۇرىس دەپ ءبىلدى. بالا كۇنىنەن تانىمال بولعان تالانتتىڭ ءوز-وزىنە قول جۇمساعانىنا ۇستازى ا.گاليچ سەن­بەيتىنىن اشىق ايتقان بولاتىن. شى­نىندا دا ونىڭ ولىمىنە قاتىستى ءتۇرلى اڭگىمەلەر سان قيلى ستسەناري بويىنشا وربىگەنىمەن، اقىننىڭ ناقتى ءوز وزىنە قول جۇمساعانىنا سەنبەيتىندەردىڭ قاراسى جەتكىلىكتى بولدى. ءتىپتى ونىڭ تەرەزەدەن قۇلار شاقتا «قۇتقارىڭدارشى، مەن قا­زىر قۇلايمىن» دەگەن داۋسىن ەستىگەن كور­شىلەرى دە بار ەكەن. سوعان قاراعاندا تۋر­بينانىڭ ءوزىن ءوزى ءولتىرۋى مۇمكىن ەمەس سياقتى كورىنەدى. قالاي بولعان كۇندە دە اقىن ادامنىڭ ونداي قادامعا بارۋى ەكىتالاي عوي. ول دا ءبىر وزىمەن كەتكەن قۇپيا عوي ەندىگى... ال ول قۇپيانىڭ جاقىن ارادا اشىلۋى قيىن سەكىلدى.

«بلاگوسلوۆي مەنيا، ستروكا،

بلاگوسلوۆي مەچوم ي رانوي.

يا ۋپادۋ،

نو تۋت جە

ۆستانۋ.

بلاگوسلوۆي مەنيا،

ستروكا»

دەپ جىرلاعان نيكا تۋربينانىڭ تاع­دىرى كىمدى دە بولسا ويلاندىراتىنى انىق. سۇيەگىنە ءسوز، جۇرەگىنە جىر قونعان تالانت وسىلايشا، الاۋلاعان وتىزدىڭ اۋىلىن كورە الماعان كۇيى جالعاننان شىن دۇنيەگە ساپار شەكتى. ول ولگەن كەزدە جوقتاعاندار از بولماعان دەسەدى. جىنى قاعىلعان باقسىداي بولىپ ەسكى تانىستارى دا وكىنگەن كورىنەدى. ولگەن سوڭ ىزدەدى نە، ىزدەمەدى نە؟ ءبارىبىر عوي.

ول جوعارىدا ايتقانىمىزداي ەۆتۋ­شەنكونى شىنىندا دا قاتتى ساعىندى. جەنيا اعايى سول كۇيى كورىنبەدى. سودان دا ءۇمىتى ۇزىلگەن شىعار. ءبىر كۇنى ولەڭ جازدى.

«ۆى – پوۆودىر، ا يا – سلەپوي ستاريك.

ۆى – پروۆودنيك. يا ەدۋ بەز بيلەتا!

ينوي ۆوپروس وستالسيا بەز وتۆەتا،

ي ۆتوپتان ۆ زەمليۋ پراح درۋزەي مويح.

ۆى – گلاس ليۋدسكوي.

يا – پوزابىتىي ستيح».

«مەن – ۇمىتىلعان جىرمىن»، دەيدى اقىن. نيكانىڭ وسى ءبىر شۋماعىندا وكپە دە، ناز دا، ساعىنىش تا جاتىر ەمەس پە؟ جاۋاپسىز قالعان سۇراق – ونىڭ تاعدىرى.

ءيا، تۋربينا شىنىندا دا ون ەكىسىندە «وت كەشكەن» اقىن. بالكىم، تالايلاردىڭ قولى جەتپەيتىن اتاق وعان مۇنشا تىم ەرتە كەلمەگەندە ونىڭ ءومىرى ۇزاقتاۋ بو­لار ما ەدى، پسيحولوگياسى ۋلانباس پا ەدى، ىشكىلىككە سالىنباس پا ەدى، جۇرەگىنە جۇك ارتپاس پا ەدى... ەندى مىنە، ول تۋرالى جازبالاردى وقىرماندارى «ەدى، ەدى» دەپ وتكەن شاقتا جازۋعا ءماجبۇر بولىپ وتىر...

نيكانىڭ تىلسىمعا تولى تاعدىرىنا زەر سالا وتىرىپ، قامىعاسىڭ. ءيا، «تالانتتى ءولتىرۋ ويىنىنىڭ» قۇربانى بول­عاندار قانشاما؟! كىشكەنتاي قىزدى ەرتە باستا اتاقتى ەتكەن سوڭ ونى ۇمىتپاۋ كەرەك ەدى. امال نەشىك. جارىق جۇلدىزدار ەرتە سونەدى...